Алиф, лам, мим. Ҳуруфи муқаттаъа, яъни узуқ ҳарфлар Қуръони Каримнинг 29 сураси бошланишида келган. Олтита сурада эса айнан «алиф, лам, мим»

Аллоҳ уларни масхара қилади, саркашликда адашиб юришларига муҳлат беради.

Ана шулар тўғри йўл эвазига гумроҳликни сотиб олишди. Бу тижоратлари фойда бермайди ва ҳидоят топганлардан бўлишмайди.

Мунофиқлар иккиюзламачи кимсалар бўлиб, мусулмонлар орасида юрганда мусулмон бўлиб олишади, кофирларга қўшилишса, кофирга айланишади. Улар шу тариқа мусулмонларни эрмак қилмоқчи бўлишади, аслида Аллоҳ таоло уларнинг ўзларини эрмак қилиб қўйганидан бехабарлар. Ҳақиқий гумроҳлар, зиёнга учраганлар уларнинг ўзларидир.

1. 
   Улар худди ёққан ўти атрофини энди ёритганида Аллоҳ нурларини ўчириб, ўзларини қоронғиликда қолдирганига ўхшаб ҳеч нарсани кўришмайди.
   
2. 
   Кардирлар, соқовдирлар ва кўрдирлар, энди улар қайтишмайди.
   

Ёмон ишлари сабабидан Аллоҳ таоло мунофиқларнинг озгина нурини ҳам шундоқ ўчирадики, энди уларга Аллоҳнинг нури ҳаргиз насиб бўлмайди. Чунки улар ўз расволиклари, ёмон феъллари, фасод ишлари ва Аллоҳ таолога ширк келтирганлари туфайли абадий залолат зулматларида кар, соқов ва кўр кимсалар каби қолишади, улар энди бу йўлларидан асло қайтишмайди.

1. 
   Улар осмондан ёмғир ёққанида, қоронғилик босганида, момақалдироқ ва чақмоқ бўлганида қаттиқ овоз туфайли ўлишдан қўрқиб, бармоқларини қулоқларига тиқиб олган одамга ўхшашади ва Аллоҳ кофирлар устидан ғолибдир.
   
2. 
   Чақмоқ кўзларини олиб қўяй, дейди. У ёруғ берса, юриб олишади, қоронғи бўлса, тўхтаб қолишади. Агар Аллоҳ хоҳласа, уларнинг кўз ва қулоқларини олиб қўярди. Аллоҳ ҳар нарсага қодирдир.
   

Бу иккинчи мисолдан кўринадики, Ислом динида аввал бироз кулфат-машаққат кўрилса ҳам, ниҳояси тамоман роҳат-фароғатдир. Гўё ёмғир кабики, олдинига қоронғулик, гулдурак чақмоқ-момақалдироқлар билан келади, охири дунёни неъматга сероб қилади. Исломнинг ибтидоий ҳолатларидан қўрққан мунофиқлар гоҳ мусулмон, гоҳ кофир бўлиб, оқибатда барча саодатдан, ҳатто инсонликдан ҳам маҳрум бўлишди.

1.