Алиф, лам, мим. Ҳуруфи муқаттаъа, яъни узуқ ҳарфлар Қуръони Каримнинг 29 сураси бошланишида келган. Олтита сурада эса айнан «алиф, лам, мим»

Кофирларни қўрқитинг ё қўрқитманг, уларга барибир, иймонга келишмайди.

Аллоҳ таоло уларнинг диллари ва қулоқларига муҳр урган, кўзларини эса парда қоплаган, уларга қаттиқ азоб бордир.

Бу оятда баён этилган Абу Жаҳл ва Абу Лаҳаб каби кофир кимсалар иймондан ҳамиша маҳрум бўлишган. Бундайларга сўз ҳам таъсир қилмайди, уларнинг қалблари қорайганидан Ҳақни танимайди, қулоқлари эшитмайди, кўзлари кўрмайди. Уларга жаҳаннамда аламли азоб-қийноқлар тайёрлаб қўйилган.

1. 
   Баъзи инсонлар борки, «Бизлар Аллоҳ таолога ва қиёмат кунига ишондик», дейишади, ҳолбуки, улар ишонишмайди.
   
2. 
   Улар Аллоҳни ва мўминларни алдамоқчи бўлишади, ваҳоланки, сезмаган ҳолда ўзларини алдашади.
   
3. 
   Уларнинг дилларида касаллик бор, Аллоҳ уларнинг касалини янада кучайтиради ва ёлғон гапиришгани учун уларга қаттиқ азоб бордир.
   

Уларда Исломга, унинг Пайғамбарига ва мўминларга аввалдан ширк, ҳасад, шубҳа ва кибр касалликлари бор эди, Ислом дини ёйилиб, равнақ топганидан кейин бу хасталиклари кучайганидан-кучайди, холос.

1. 
   Агар уларга: «Ер юзида бузғунчилик қилманглар», дейилса, «Бизларгина тузатувчилармиз», дейишади.
   
2. 
   Билингки, уларгина бузғунчилик қилувчилардир, лекин буни сезишмайди.
   
3. 
   Уларга: «Бошқа одамлар иймон келтиргани каби иймон келтиринглар», дейилса, «Ақлсизлар иймон келтиргани каби иймон келтирайликми?» дейишади. Билингки, уларнинг ўзларигина ақлсизлардир, буни билишмайди.
   

Булар мунофиқлар жамоаси эди, улар кибрлари ва калтабинликлари туфайли Исломни қабул қилишни ор билишарди. Ҳақиқатда абадий саодатни рад қилиб, фоний дунё роҳатини кўзлаш энг мудҳиш ақлсизликдир.

1. 
   Ва улар мўминлар билан учрашиб қолишганида: «Бизлар иймон келтирдик», дейишади. Шайтонлари билан холи қолганда эса: «Бизлар сиз билан биргамиз, фақат масхара қиляпмиз», дейишади.
   
2.