Айтматов Ш. боранлы бандирги

пегенде академиктен хат алдым. Москвада ойлағанынан
13
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

көбирек қалатуғынын айта келип, Алтынай Сулайманов-
на хатты былай баслапты:
— «Мениц көплеген оҳмийетли жәпе асығыс ислерим
болса да, оларды былай жыйыстырып қойып, сизге усы
хатты жазып отырман. Егер бундағы жазғанларым қы-
зық көринсе, онда айтқанларымды халыққа жеткериў
ушын ойланып көрпўицнзди өтинпп соранман. 
Меннн
ойымша, бул тек бизнн жерлеслеримнз ушын ғана емес,
ал ҳәмме ушын, әсиресе жаслар 
ушып жүдә кереклн.
Бундай пикпрге мен узақ ойланыўлардан кейпн келдим.
Бул меннн халық алдында барлық сырымды айтып, гүнә-
дан тазарыўым. Мен бул қарызымды қалай да етеўпм
керек. Адамлар қаншелли бул жөнипде көп билсе, мсн де
соншелли өзимдп қыйнаған уяттан тазараман. 
Мени
қолайсыз жагдайда 
қалдыраман деп қорқианыз. Ҳеш
норсени жасырмап, туўра аптыныз....»
Бнр неше күн усы хаттыц тәсирпнде жүрдим. Бирақ
Алтынай Суапмановнаныц 
өз атынан хатты көшпрпп
бериўден басқа қолайлы ҳеш нэрсе таба алмай отырман...
♦ 
* 
*
Бул ўақыя 1924-жылы болды. Лўа.таи сол жылы... Ол
ўақытта бизиц ҳәзирги колхозымыз турган жерде оты-
рықшы жарлы-жақбайлардыц кишкене ғана аўылы бар
еди. Мен онда он төрт жаста едим және марҳум әкем-
ниц аталас туўысқаныныц қолында турдым. Анам па-
қыр, ол да әллеқашан өлген еди.
Гүз күнлери, аўылдағы бай үйлер малларын айдап,
таў бетке қыслаўға кетиўден 
көп кешикпеп-ақ солдат
шинелин кийген бийтаныс жас жнгит аўылға келди. Оныц