Айтматов Ш. боранлы бандирги

Жоне хәр сапары жазған картпнамныц тек гана ойым-
дагы мақсетке галштныў екенпне көзнм жетеди.
Сонда да снзлер менен сол пптпеген шығармам ж«-
пинде снйлеспп, кецеским келеди. Сизлер, әлбетте мепчц
картпнамныц аўылымыздағы биринши мугаллн.м, дәс-
лепкп 
коммуипст —Дүйшенге 
арна.латуғынын 
сезип
отырғаи шыгарсызлар? Бпрақ, мен 
сол гүреске толы
қыйын өмир менен адам тәғднринпц қәр қыйлы торепле-
рнн көрсетпўғе шамам келе қоярма екен деп 
қәўипсп-
пе.меп. Толы табақты тсзгпп алмай, спзлерге жеткернў
\
1
пын не ислеўим керек, қымбатлы заманласларым? Д1е-
инц ойлаған нийети.м сизлерге жай ғана жетип қоймай,
ал х;)!.
1
мемизге ортақ шығарма болыўы ушын не қылыў
керек?
Б\л картинаны жазбай қойыўым ҳеш мүмкин емес.
Бпрақ мени қанша қорқыныш ийелеп алганын айтпай-
сызба?! Гейде маған жазғанымнан ҳеш нәрсе шықпай-
туғыпдай көринеди. Сонда мен: олай болса тоғдир қо-
70
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

лыма кистьти неге услатты екен деп қыйланаман. 
Ох,
қандай азаилы өмир десенпзши! Ал, гейде мен өзимдн
сондай қүдиретли сезип, таўды аўдарып 
таслаўға ша-
мам келер деп ойлайман. Сонда мен: көр, нзлен, сай-
лап ал, деп өзиме кецес беремен. Дүйшен менен Алты-
найдын гүжим тереклерин жаз. Жас ўақтында 
сол те-
реклердпц тарпйхын билмесец де олар саған қанша қуў-
аныш әкелип едн! Күнге күйген 
жалац аяқ бала қақ-
кында жаз. Әне, ол теректпц уша басына шығып, 
көз
нлмес узақларға тацлана қарап отыр.