Adabiyot ixlosmandi

gani edi. Roziya Maksimichni otirishga taklif qildi.
- Yo‘q, yo‘q, siz meni jentimenlik yoshidan otgan 
deb oÿlamang. Qani, o'zingiz otiring, Roziya, o'tiring!
OYindiq juda eskirib, yumshoq bolib qolgan ekan, 
Roziya ancha choldb otirdi. Modaga moslab kaltaroq qi- 
lingan etaklari orqaga ketib, tizzasi ochilib qoldi. Shun- 
da u sekin sumkasini tizzalari ustiga yotqizib qoydi.
8 
________
Pirim qul QocLirov 
^

---

Maksimich, bir qolida pidjak, ikkinchi qoli büan av- 
tobusning tutqichidan olib, baland gavdasini Roziya- 
ning ustiga egib, ochiq derazadan shaharga qarar va qa- 
yerda nima borligini soVar edi. Roziya bir qismi bitgan, 
bir qismi hali qurilayotgan yangi uylar, yangi ko'chalar 
va maydonlar haqida gapirar ekan, «shahrimiz chindan 
ham juda tez yangilanyapti!» deb qo'ydi ichida. Bundan 
ikki yil burun zilzila xuruj qilgan paytda devorlari yori- 
lib, xom gishtlari koVinib yotgan nochor uylar endi yo‘q. 
Og‘ir kunlarda kamqatnovroq ko'chalarga behisob cho- 
dirlar qurilgan edi. Hozir katta ko'cha qayta qurilayotga- 
ni uchun avtobus o'sha kamqatnov ko'chalardan biriga 
burildi. Roziya asfaltga qoqilgctn va boshigacha yerga 
botib, qolib ketgan ternir qoziqlami koYdi. Mashina gll- 
diraklari tegaverib silliqlab ketgan bu qoziqlami Roziya 
Maksimichga koVsatdi:
- Zilzila paytida bu qoziqlaming atrofi chodirlarga 
toüb ketgan edi. Hu anavi to'rt qavatli uylar bor-ku. 
Yangi qurilgan. O'sha yerlarda ham chodir ko‘p edi.
Maksimichga Roziyaning gapidan ham ko‘ra o‘zi 
maroqli tuyulardi. Uning lablarida tabiiy bir qizillik