Abdulla Oripov noyob iste'dod egasi. Chuqur falsafiylik, milliy ruh, diniy-axloqiy mezonlarga sadoqat shoir she'riyati asoslarini tashkil etadi

Har holda ular ijodiga bugungi kun va kelajak nazari bilan yondashganda, milliy mafkuramizni boyitadigan asarlarni asrab-avaylashimiz kerak.

– Abdulla aka, ba’zi she’rlaringizning yozilish tarixi haqida gapirib bersangiz. Masalan, mudom tildan tushmay kelayotgan “Tilla baliqcha” she’ri...

– Oltmishinchi yillarda, nashriyotda ishlab yurgan kezlarimda ulkan binomiz yonida bir oshxona bo‘lardi. Biz u yerga borib tushlik qilardik.

O‘sha joyda bir hovuzcha bo‘lib, ichida ikkita tilla baliqcha suzib yurardi. Men shuni ko‘rib ushbu she’rni yozganman. Bundan boshqa xulosa kelib chiqib, o‘sha paytda ur kaltak-sur kaltak bo‘lib ketdi. Nechta olim, nechta adabiyotshunos undan turli ma’nolar chiqargan. She’rda bu sassiq hovuzga tilla baliqchani keltirib tashlangani, sho‘rlik tilla baliq turli yemishlar va ushoqlarni yeb kun kechirishi, alam qiladigan joyi – tilla baliqcha dunyoni shu sassiq hovuzdan iborat deb bilishligi haqida yozilgan. Menga qo‘yilgan ayb dahshatli edi: go‘yo men mamlakatni ko‘lmak, sassiq hovuz deb talqin etgan emishman. Bu gapga bugungi kunda jilmayib qo‘ya qolish mumkin. U davrda esa bu ayb og‘ir ayb edi. Zotan ana shunday ayblar Usmon Nosirni dorga torttirgan edi.