Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

Айнықсарақ (Бер., Манғ.) – бошқачароқ.
Айпара – 1. ўз хотинига мурожаат;хотин:бизин айпараға гəп тапма (Манғ.);2.хотин-қизларга мурожаат.
Айралмақ (Манғ.) – 1.ажрата олмоқ:қатынын айралмай джурипти (Б.том.). 2.фарқламоқ,фарқини билмоқ:бизəрдин тиллəрди айралмай джурипсизмə? (Қ.чоқ).
Айраты – бошқанинг,бировнинг кийими:айраы кийип ай болдым,алып кетти шай болдым (Манғ.).
Айры I – икки ўркачли туя,айри туя.
Айры II – паншаха:айры таяқ – икки тишли ёғоч паншаха;айрағач (Хўж.) айри сопқон,рогатка.
Айри III – таппон (карта ўйинида).
Айтым//айтув (Хўж.,Қўнғ., Манғ.) – халқ оғзаки ижодининг назмий бир жанри – қўшиқ:айтым айтып бир джылав джылады (Б.том).
Ақ – сут-қатиқ:уйытқыға аз-маз агыннан бер (Манғ.).
Ақаба – ариқдан оқаётган озгина сув;ариқ охиригача оқиб броган озгина сув:сува :м кəм,ақаба ичип отырмыз (Б.том.).
Ақавачқан (Хўж.,Қўнғ.) – шўрлаб,ёрилиб кетган (ер);2.мед.пес.
Ақаппақ (Тўртк.,С.бий) – оппоқ.
Ақбаш//ахбаш – 1.фақат боши оқ наслдор қорамоллар:ақбаш сыйыр (Хўж.,Манғ.); 2.бот.Оқбош (июн-июл ойларида оқ рангда гуллайдиган ёввойи ўсимлик).
Ақбуйир (Манғ.) – қорин остининг ўртаси оқ рангда бўлган молар.
Ақгул (Бер.,Манғ.,Хўж.) – қора рангдаги аъло нав қоракўл тери.
Ақый (Манғ.,Хўж.,Қўнғ.) – 1.бир кўзига оқ тушган киши;ақый адам кунгə қаыялады (Манғ.); 2.ғилай.
Ақыйқ (Қўнғ.,Шум.) – дангаса,ишёқмас.
Ақылəвəл//ақлəвəл (Бер.,Манғ.) – ақл ўргатувчи:менин бир хатыным бар, ақылəвəлимəм,иш буюратуванымам шу дийди лəвəнт (Бер.).
Ақкəрт – оқ чиқ:джақында вон мийтир ақкəрт аведим (Қ.чоқ).
Аққалмоқ (Тўртк.) – олиб қолмоқ:баланы аққалды,бермəди (Қ.қиз).
Аққаш – кузги нав қовун;майда тўрли,ранги оқ-кўкимтир,ширин қовун.
Аққын (Бер.,Манғ.) ~ аққыш (Қўнғ.) – сувнинг тез оқиб турган жойи.
Аққула (Хўж.,Қўнғ.) – эск.хирмон кўтарганда камбағалроқ одамга (қадимда муллага)бериладиган дон.