Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

Ағламақ (Тўртк., С.бий) – йиғламоқ.
Ағрам (Тўртк., С.бий) – оғирлик,вазн.
Ағүйлы қылмақ (Бер., Хўж., Қўнғ., Манг.) – бадарға қилмоқ.
Адағарба//адағарва – ёш болаларни юришга ўргатиш учун қилинган уч ғилдиракли ёғоч аравача.
Адағлы (Торт., С.бий) – унаштирилган (қиз) : янақы қыйз бирəвə адағлы.
Адыққан (Тўрт., С.бий) – машҳур,атоқли,ном чиқарган.
Адырасман//адрасман (Хўж., Қўнъ., Манғ.) – бот.исириқ.
адрамкəш (Қ.бой) – чарм,чипта кабиларни тикиш учун қўлланадиган ката,узун (10-15 см),учи илмоқли жуволдиз.
адранкəш (Хўж.) – пастроқ,текис (ер).
Азавлақ (Тўртк., Бер., Ш.хон ) – озми-кўпми:енди азавлақ күнимиз қалған,балам (Бер).
Азазвыл (Тўртк., Бер.) – 1.золим,зўравон:айёр,муғомбир; 2.дин.Азроил.
Азғантай//азғантый//азыкəм (Манғ., Хўж., Бер.) ~ азымчық (Хўж.) – оз-моз,озгина.
Азғын I – ёзги нав қову;ранги сарғиш,бешак қовуннинг озган тури.
Азғын II (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) қ.абырджы II.
Азымқмақ – мед.шишмоқ,яллиғланмоқ.
Азық-тулық (Қўнғ.,Хўж., Бер.) – озиқ-овқат:… азық-тулық,қəрəджəтти көп алды (Қўнғ.).
Азмақ – ёмон йўлга кирмоқ,бузилмоқ:джағалы кийим тозмыйды,ағалы қыз азмыйды (Хўж.).
Азман – бичилган,ахта қилинган (ҳайвон).
Азув ярған (Манғ.,Хўж.) – олти яшар от.
Ая (Манғ., Хўж., Бер.) ~ а:я (Тўрт., С.бий) ~ алақан (Қўнғ.) кафт:аяма сап кѳрдим (Қ.бой); аямда боса джалыйман,ағамда боса тилиймаəн (Б.том);аядай - кичик,кафтдек.
Аязламақ – шамолламоқ,совуқ тегмоқ;аязлап қаған əкəн (Қ.бой).
Аяер (Манғ.,Хўж.) – текис,екин экишга яроқли ер.
Аяқ – охир,сўнг:шу айнын аяғы дым сувық болды (Қ.чоқ).
Аяқ ачмақ (Тўртк.,С.бий) – тетапоя бўлмоқ:баламыз аяқ ачма : қа башлады (С.бий).
Аяқ кѳпир – кўприкча (арава юрмайдиган кичик кўприк).
Аяқламақ – битирмоқ,тугатмоқ:пахсаны аяқлағансон,бир атала ичəрмиз,ҳазыр қойып тур (Қ.чоқ).
Аяқлашмақ I ( Бер.,Тўртк., Манғ.) – 1.етн.сўйилган мол гўштини тенг миқдорда бир нечта бўлак (уюм)қилиб,чўп билан қуръа ташлаб,бўлишиб олмоқ; 2.сўйилган мол гўштининг ҳақини нақд пул тўлаб ўзаро бўлишиб олмоқ.