Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

Антықа (Тўртк.) – аъло навли сур,қоракўл тери.
Антық-мантық (Хўж., Қўнғ.) – унақа-бунақа.
Антув (Хўж., Қ.чоқ) – ант,қасам:ғəрəз антув ичəди (Қ.чоқ).
Антурған – 1.аблаҳ,малъун,лаънати; 2.қасамхўр.
Аң (Бер., Хўж., Қўнғ.) ҳайвон,йиртқич ҳайвон: аң авламақ – ҳайвон,йиртқич ҳайвонни овламоқ.
Аңармақ I – уддаламоқ,епламоқ;бажара олмоқ.
Аңармақ II – қараб турмоқ,назорат қилмоқ.
Аңаррақ (Манғ., Бер.) – нарироқ:аңаррақ тур (Манғ.).
Аңатаң (Тўртк., С.бий) ~ аңтаң (Манғ., Бер., Хўж.) – ажабланиш:
Аңтаң болмақ – ҳайрон бўлмоқ,тонг қолмоқ.
Аңғызламақ (Манғ.) – айнимоқ,ҳидланмоқ.
Аңдымақ (Тўртк., С.бий) ~ аңлымақ (Манғ., Бер., Хўж.) – пойламоқ.
Аңызлы (Хўж.) – онгли;кучли,ғайратли.
Аңрң (Тўртк., С.бий ) / ~ ары (Манғ., Бер.)- нари;у тарафга.
Аңчы (Бер., Хўж.) – овчи;мерган.
Аңшырмақ (Тўртк., С.бий.) – билмоқ,идрок қилмоқ.
Апа (Бер., Манғ., Хўж., Қўнғ.) – 1.она; 2.опа; 3.аёлларга ҳурмат маъносида мурожаат.
Апабийи (Тўртк., Бер., Манғ.) – 1.опоғ ойи; 2.келинойи; 3.аёлларга мурожаат.
Апая (Тўртк., С.бий) – опа-сингил,опа-сингиллар.
Апывайы (Хўж.) – оддий,сода,беғараз: апывайы адам əкəн; вошы апывайы сѳзгə: м ачувланып джурипсəмə?
Апыш (Тўртк., С.бий) – анат.икки оёқ оралиғи,чот: йықылып гəтмəйин дəп,апышымы айырып дурдым (Тўртк.).
Апқор (Хўж., Қўнғ.) – эск.ариқдан фойдаланганлик учун ҳар бир уруғдан ундириладиган солиқ.
Апқурт – оёқ кийимнинг орқа томонига қўйилган чарм.
Аптырамақ I (Тўртк., С.бий) –янглишмоқ,адашмоқ.
Аптырамақ II (Тўртк., С.бий) – алаҳсирамоқ.
Араламақ (Тўртк., С.бий) ~ арачаламоқ (Манғ., Бер., Хўж.) – орага тушмоқ,ажратиб қўймоқ,яраштирмоқ.
Аран I (Тўртк., Бер.) – 1.еск.охур; 2.молхона,отхона.
Аран II (Тўртк., Бер.) – кўч.м.кенг,катта:авзынды арандай ачып мана не доғ этəсəн (Бер.).