Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

джөнсиз – ярамас, тартибсиз; ландовур: улкан баласы дым джөнсиз (Хўж.)
джөңкә (Хўж.) – хасис, зиқна.
джөң түйә – 1. Нор туя билан бурғанинг урчитилишидан туғилган туя;
2. Тишлонғич туя
джөткирик (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – йўтал.
джубай//джувай I – жуфт, қўш, қўшалоқ; шерик.
джубай//джувай II – эр ёки хотин: өмир джувайымсан (Бер.)
джувапчыл – ҳозиржавоб: бирди ярым хатыллар дым джувапчыл болады. (Манғ.)
джувық (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – яқин: алыс минән джувықты джортқан биләди, аччы минән түччини татқан биләди (Хўж.).
джувсан (Хўж., Қўнғ.) – бот.ялпиз
джувҳа – 1.мечкай; 2.фолк. ялмоғиз.
джуғур (Қ.бой) – доннинг янчилмай қолган қисми.
джудрық //джудурық//джумрық//джумурық (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ, Хитой) – мушт: джиғилған үстинә джудрық (Қ.чоқ.).
джумақ (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – кичик копток шаклидаги ип, жун.
джумарт (Хўж., Қўнғ., Манғ.) – сахий, хотамтой.
джумыртқа//джумуртқа (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – тухум.
джумыш//джумуш (Хўж., Қ.чоқ, Қўнғ.) – иш.
джумры (Манғ., Хўж., Қўнғ) – юмалоқ.
джумшамоқ (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – ишлатмоқ: ахмаққа джумыш буюрсаң, вөзиңдиджумшар (Хўж.).
джуппиллама (Қ.бой) – қисқа фурсатли қулай пайт.
джут (Қўнғ., Хўж., Манғ.) – табиий офат туфайли чорва молларининг ёппасига қирилиб кетиши.
джутачқан (Хўж.) – очофат,очкўз.
джуббә – ёш болаларнинг пахта солиб тикилган кўйлаги.
джүй I – чок: икки джүйни янташтырып қапышықла (С. бий).
джүй II – кўч.м. ўрин тартиб.
джүйк – ўйинда ютқазиб қўйганда, бахсда ёки гапдан енгилганда айтиладиган сўз; яхшы,бизики джүйк, бўлдыма? (Қ.бой).
джүйрүк (Қўнғ., Хўж., Қ.чоқ) – чопқир.


джүккән-джүккәнмәк – чўккалаб ўтирмоқ.
джүкли I (Қўнғ., Хўж., Н.хон) – ҳомиладор.