Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

джартырқав (Хўж., Қўнғ.) – ётсирайдиган джартырқав бала (Хўж.).
джартлық (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – бегона – эваранинг боласи.
джашкиччи (Хўж., Қўнғ.,Манғ.) - ёш йигит.
джашулқан // джашуллы//джашүлкән (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – 1.оқсоқол, ёши улуғ, қария; 2.кўч. м. ота; 3.хўжайин, раҳбар: 4.қарияларга ҳурмат маъносида мурожаат.
джәбди (Хўж., Манғ.) – ёрдамчи шерик.
джәбдиләшмәк (манғ, Хўж.) – бирлашмоқ, биргалашиб ишламоқ.
джәвәк (Манғ.) – эск., этн. 1.хотин-қизлар бўйнига тақиладиган безак; 2.исирғанинг қуйи қисми.
джәвзәки(Хўж.,Манғ.) – мева ва полиз экинларининг эрта пишар нави.
джәйүв (Қўнғ.,Хўж.) – кичик шолча.
джәм//джәмгүл//джәнәпәр (Бер., Тўрт.) – қоракўл терисининг паст нави.
джәмәндәр (Бер., Тўрт.) – тенгдош, тенгқур, тенгқур жўралар.
джәнәвүт (Манғ., Қўнғ.) бот. кўк тол.
джәнәзә (Тўрт., C. бий) - джинәз//джинәзә//джинәзәк (Манғ., Бер., Хўж.) – нимжон, заиф, кучсиз.
джәнт (Бер.) – мустаҳкам: джәнт этип байлаб таша. (Б.боз).
джәң – 1.дардарак (варрак дардараги): пәтпәрәктиң джәңи (Бер.); 2.бонг, қўнғироқ.
джәңгир – жанжалкаш: қылычбайлылар джәңгир болады (Б.том).
джәңли – учирганда жаранглаб турадиган варрак.
джәпшәрмә – туташган жой, йўлларнинг бирлашган ери.
джә:р – эск. қадимда (ҳар пайшанба куни пиширилиб, текин тарқатиладиган шулон(овқат).
джегдә (Хўж., Қўнғ.) ̴ джигдә (Манғ., Бер.) – эск.,етн. Желак (аёлларнинг бошга ёпиниб юрадиган кийими).
джездә(Хўж.,Қўнғ., Хитой) – почча.

джәкән (Хўж., Қ.чоқ) – бот. якан.
джәкджат (Хўж., Қўнғ) – узоқ қариндош (хотин томонга узоққариндош кишилар)
джек көрмәк (Хўж., Манғ.) – ёмон кўрмоқ.
джекмә-джек (Хўж., Қ. чоқ) – яккама-якка.
джекмәк (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – қўшмоқ (отни аравага қўшмоқ).