Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

джайпарақат (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – аста-секин, шошилмай.
джайсыз – ўнғайсиз: ялаң джайсыз, джердә қыстый берәди. (Хўж.)
джайтақ (Хўж., Қўнғ.) – оддий, ўрта-миёна.
джайчы(Қўнғ., Хўж.) – белкурак, паншаха дастаси банд бўладиган темир.
джақын-джувық (Қўнғ.) – қариндош уруғ.
джал (Қўнғ.) – эгат: бир джал, еки джал аласан (Нўғой).
джалағай (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – озуқани тез, лекин чала-чулпа истеъмол қиладиган мол.
джалағат (Хўж., Қўнғ.) – сарғиси яғир от.
джалаңламақ (Бер., Манғ., Хўж.) – очкўзлик қилмоқ.
джалатай I – хотинбоз : адам бар ердә джалатай бар (Бер)
джалатай II – 1.чапани, хулиган, безори; 2. (Қўнғ.) фирибгар, муттаҳам.
джалғанчы (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – фоний , ўткинчи дунё.
джалғызақ (Хўж.) – ёввойи эркак чўчқа.

джалын (Қўнғ.) – ёнғин, аланга.
джалқы (Хўж., Қўнғ.) – якка,ёлғиз (якка туғилган қўзи).
джаллық – 1.қўй, эчки; 2.сўйишга мўлжалланган мол.
джалмавыз I (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – 1.мечкай, еб тўймас; 2. Фольк.
Ялмоғиз: Джалмавы.з кәмпирдиң джанина барды. (Қўнғ.).
джалмавыз II(Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – латта ейдиган мол (сигир).
джалпақ тил (Хўж.– жонли сўзлашув тили: шул вөзимиздиң
джалпақ тилдә сөйлий берәмиз (Ж.йир).
джалпақ топық (манғ.) – фолк. Учқур от.
джалпылдақ(Қўнғ.) қ.джағы.мпаз: башлықның джалпылдақлары көп(Б.лоқ).
джалчы (Хўж., Қўнғ.) – мардикор.
джам(Манғ.) – терининг жунини тушириш учун қўлланадиган, оҳакли сув тўлдирилган чуқурча.
джаманI(Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – кўч. м. жуда ниҳоятда: джаман сулув.
джаман-джуман II(Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – жуда ёмон, ярамас: ҳеч нимага арзимайдиган нарса.
джампық(Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – 1.қийшиқ, қийшайиб кетган: джампық пайтыйнкә (Манғ.); 2. Пачақ: джампық түбчә. (Қўнғ.)
джан I (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – 1. Тўйга олиб бориладиган мол; 2.қ. джаллық 1,2.