Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

Қарақурумдай (Хўж.) қ. Қарақумурсқа III
Қарақуш – туя оёғи тагининг чор атрофи.
Қарақчы – қўриқчи (рус. пугало).
Қаралас (Манғ. Хўж.) – этн. қора ипакка мунчоқ қўшиб ўрилган лента.
Қараләŋ – бот. Қорагачин.
Қараман – бот. қайрағоч (қаттиқ,тик ўсадиган тури).
Қарамза – (Қўнғ. Хўж. Қ. чоқ.) – муддатидан олдин туққан мол.
Қарапәрәŋ – қормағиз; қорамтир; Қарапәрәŋ йигит (Бер.)
Қарапәчәк – (Тўртк. Бер.) – бот. Печак ўт.
Қарапочақ – (Бер. Қўнғ. Хўж) – пилланинг енг паст нави.
Қарасув – мед.зардоб.
Қаратап - (Бер.) – қорамтир, қорароқ .
Қаратѳбәл - (Кўнғ. Хўж. Манғ.) – қора рангли, пешонасида кичкина оқ белгиси бўлган от.
Қарача - (Хўж.) – пилла қуртининг учинчи даври.
Қарачыл - (бир. Манғ.) – одам кўрса тўхтаб турадиган ,сувда хам ,тупроқда хам ётиб қола берадиган от ,ешак
Қараша - (Бер. Хўж) – эск. Оддий фуқаро.
Қарғалық - (Тўртк.) дарвоза устига қўйиладиган сал чиқиб турадиган ўн бир дона ёғоч.
Қарели – (Манғ. Бер.) ~ қари: ли (Тўртк. С. бий) – бот. олхўри.
Қарызғардан // қарызғар (Хўж.) – эрта баҳорда (март, апрель, ойларида) суғорилмай экиладиган ер.
Қарыз-ғавал (Хўж.) – қарз-қурз, қарз-қавола.
Қарық – жўяк, эгат: ешигиŋниŋ алды қарық (Манғ.).
Қарым // қа: рым эск. - 1, қалъа атрофини ўраб турган, ичига сув тўлдирилган чуқур, хандақ; 2. Йулнинг икки томонидан қазилган ариқ; 3. ариқ ёқасидаги чуқурлик.
қасмақ//қаснақ ― 1. гардиш(элак,чилдирма,гардиши):зағама қасмағы; 2.чиғир кўзачалари турадиган ўрин. 3 шапканинг соявони: шәпкәниŋ қаснағы (Манғ.); қасмақ темир ―арава ғилдирагига кўйилган темир гардиш.
қасмар ― мед. панжага чиқадиган ёмон яра.
қаста (Хўж.,Қ. чоқ)―касал :Қурәқәŋ қастакән,қабар алдыŋма ? (Қ. чоқ.)
қат ― 1.хона; 2. қават: джипти үч қат этсәŋ қарувлы болады (Қ. чоқ.)