Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

күпəк (Хўж.) – ҳайвон жинсий органининг бошланиш жойи.
күрəŋ (Бер.) – оч қўнғир (ранг)
күрдүк (Тўртк., С.бий ) ~ күртик (Манғ., Бер., Хўж.) – жўхори ёки буғдой унидан қилинадиган хамир овқат: джувəри күртүк – жўхори унидан қилинадиган овқат; қайиш күртүк қ. қайиш I; узме күртүк хамирни қўлда узиб солиб пиширилган овқат; бурма күртүк (Туртк.) айлана шаклидаги қалинроқ хамир парчасининг ўртасини ўйиб, пиширилган овқат.
күркə (Хўж.) – чўпонларнинг қамиш чайласи, капа.
күрмəмəк – илмоқли қилиб боғламоқ.
күррə қ. гүррə : күррəни хўразға қошса бомас (Бер) .
күртə - пахта солиб тикилган ёқасиз, олди ёпиқ ёш болаларнинг уст кийими: ала күртə , қурақ күртə.
күсəмəк – истамоқ, ҳоҳламоқ, қўмсамоқ.
күтə (Бер., Хўж.) – ўта, жуда; күтə қатты бола бермə (Хўж.).
күчəн – бўйинча, хомут.
күчəнчи – эгар- жабдуқ тайёрловчи уста.
күчмийтəк болмақ (Хўж., Манғ.) – бутун куч-қувват билан зўр бермоқ.

Қ
қабадан – оқиб кетмаслик учун қозиқ оқиб, боғлаб қўйилган балиқ овлайдиган тўр.
қабыз//қабызға (Манғ.)~ қавыз//қавуз (Хўж., Қўнғ.) ~ қу:зға (Туртк. С.бий ) – 1.қипиқ, қовуз (донга оид) ; 2.қовузлоқ .
қабыŋғы(Қўнғ.) – вет. Моллардаги ўпка шишиш касаллиги.
қабырчақ (Хўж., Қўнғ.) – 1.пўстлоқ, қобиқ; 2. Пўчоқ; 3. Балиқ тангачалари; юпқа қатлам: дəрйəниŋ музы қабырчақ боп тур (Хўж.)
қавал (Бер., Қ.бой.) – тирқиш, ёриқ: полдыŋ арасы қавал қаған (Қ.бой).
қавға (Бер., Манғ.)~ қа:ва (Турт. С.бий) – челак: 1. Чарм-теридан қилинган челак; 2.(Хитой ) ёғоч челак; 3.қудуқ бошига қўйилган челак.
кавғалық ( Бер . , Манғ . ) — чарм челак ( кавга ) оғзи очик туриши учун катак шаклида қўйилган тўртбурчак ёғоч .
кавымгаҳ ( Бер . ) - мозор , қабристон .
кавлук / кувлық (Манғ.. Қ.чоқ.) ~ қувлык (Қўнғ.) ~ қу : лық 2 ( Тўртк . , С. бий ) қ . джавлық .