Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

қайтып- бундан кейин ,келажакда : қайтып бу сѳзди авзыŋа - алма ( Қ.бой ) .
қайтыш болмақ - вафот этмок , ўлмоқ ; йақында экәм қайтыш болды (Ш.хон).
қайтма I(Хўж., Қўнғ., Бер.) – Амударёнинг қайрилиб, айланиб оқадиган жойи.
қайтма I I – олти яшар қўй.
қайчы – дамба; дəрйə ташқанда қайчыны джығып кетти (Хўж.)
қақбаш – ақлсиз, миясиз,; анқов.
қақырық// қақрық – балғам.
қақырмач (Бер.) – мед. яра чақаси.
қақма (Хўж.) – қалин ва қаттиқ қилиб тикилган бўз.
қақмай I – пайраха; 2. Кесилган тунука қолдиқлари.
қақмач – 1.ориқ, қотма (одам, ҳайвон); 2. Қоқланган балиқ.
қақра (Бер., Манғ.) ~ қақыра (Хўж., Қўнғ.,) – 1. Тозаланмаган (пўстлоғи олинмаган) қамиш; 2. Бордон, бўйра: 3.қамишдан қилинган (деворлари лой билан шувалган) молхона.
қақ сув – чуқурроқ ерда тўпланиб қолган ёмғир, қор суви.
қақчымақ (Бер., Манғ.) ~ қапчымақ (Бер., Манғ.) – илиб олмоқ.
қалай//қалай-қалай – қандай, қанақа: бизиŋ саған джай қалай? (Қ.бой)
қалақ//қалғақ 1 – қориғич.
қалақ II – темир ёки ёғоч куракча (ун, дон солиш учун ишлатилади).
қалақ III (Тўртк., С.бий) – жува, кичик ўқлоғи.
қалақ IV (Хўж., Қўнғ.,) – андава .
қалақ V (Бер.) – катта эшкак.
қалақ V I – чўмилаётганда бир боланинг бошқа болаларни қувиб, бирортасининг бошига қўл тегизиб кетадиган ўйин.
қалақ V I I – подадан қолиб кетадиган мол.
қалақ V I I I (Хўж.) – тиклаб қўйилган бўйра.
қаламасы – қолгани: қаламасы саŋа қасын, маŋа шу йетəди (Қ.бой).
қалачы – эск. 1. Шаҳарма-шаҳар юриб савдо қилувчи савдогар; 2. Россия билан савдо қиладиган савдогар.
қалда – қал (Хўж., Қўнғ.) – баъзан , камдан-кам.
қалынлық – 1.қайлық: той савылды, қалынлық келди (Бер.); 2.хотин
қалқы (Қўнғ., Хўж., Қ.чоқ) – 1.Амударёда қалқиб турадиган, саёз жойларга қўйилган белги; 2. Қармоқ ипига боғланадиган пўкак.