Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

карды (Манғ.) ~кəрди (Тўртк.,Бер.) – такаббур, димоғдор,кибрли.
каса (Манғ., Бер., Кўнғ.,Хўж.) ~ ка:са (Тўртк.С.бий) – пиёла
касаламақ //кəсəлəмəк//кесəлəмəк -кесиб бўлакламоқ, қовунни уч, тўрт бўлак қилиб кесмоқ.
ка:за (Тўртк.С.бий) – қуш ёки ёввойи ҳайвонларни пойлаб тутиш учун вақтинча қурилган кичик капа, чайла.
кəбəнəк (Манғ., Бер., Кўнғ.,Хўж.) – эск.қишда чўпонлар киядиган кигиз чакмон
кəбзə (Бер.,Хўж.) ~ кəбзə// кəбизгə (Манғ.)~ кѳ:зə (Тўртк.С.бий) –анат.курак суяги
кəбир I ( Кўнғ.,Хўж.) – шўр, шўр тупроқ ; кəбир джер (Хўж).
кəбир I I –эск. балоғатга етган (12йошдан ошган) бола
кəвə (Бер.) – чармга чит елимланганда текислайдиган темир асбоб.
кəвəчə - хурмача ; кəвəчəдə қатық бар (Қ.қиз)
кəвзəмəк (Манғ.,Бер.,Хўж.)~ кѳ:зəмəк (Тўртк.С.бий) – донни ўғирда туйиб тозаламоқ
кəвкəв (Хўж.) –фольк. лофчи, кəвкəв əкəн дайысы.
кəгирдəк (Бер., Манғ., Хўж.)~ кикирдəк (Тўртк., С. бий) қ. гəгирдек.
кəди – қовоқ сəллəкəди // маркəди (Бер. ) – анжир ошқовоқ: дасмал кəди – идиш- товоқ ювадиган қовоқ; шəŋгил кəди - сув қовоқ (кружка сифатида ишлатилади); алмакəди – томоша қовоқ; наскəди – носқовоқ; чилимкəди – чилим соладиган ошқовоқ; палавкəди – яхши нав ошқовоқ; сувкəди – сув солиб келадиган, сув турадиган қовоқ; дəстəркəди – катта ошқовоқ; кəди бѳрəк – (Тўртк. ) қовоқ чучвара; кəди шорва - қовоқ шорва ; кəди гѳммə - қовоқ сомса.
кəззап – муттаҳам, аблаҳ, разил.
кəйвана// кəйвəни – этн. 1. Тўй, маросимларда аёлларнинг иш бошиси; 2. Дастурхончи (тўйга келган дастурхон – совғаларни олувчи) аёл
кəкəч – хўрозниг тожи: хороздыŋ таджын кəкəч деймиз (Қ. бой) .
кəлантар - эск. Бирор ҳунармандчилик соҳасининг бошлиғи.
кəлə болмақ – (Манғ ., Бер., Хўж.) – вояга етмоқ, ақлга кириб қолмоқ.