Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

джумарт (Хўж., Қўнғ., Манғ.) – сахий, хотамтой.
джумыртқа//джумуртқа (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – тухум.
джумыш//джумуш (Хўж., Қ.чоқ, Қўнғ.) – иш.
джумры (Манғ., Хўж., Қўнғ) – юмалоқ.
джумшамоқ (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – ишлатмоқ: ахмаққа джумыш буюрсаң, вөзиңдиджумшар (Хўж.).
джуппиллама (Қ.бой) – қисқа фурсатли қулай пайт.
джут (Қўнғ., Хўж., Манғ.) – табиий офат туфайли чорва молларининг ёппасига қирилиб кетиши.
джутачқан (Хўж.) – очофат,очкўз.
джуббә – ёш болаларнинг пахта солиб тикилган кўйлаги.
джүй I– чок: икки джүйни янташтырып қапышықла (С. бий).
джүй II– кўч.м. ўрин тартиб.
джүйк – ўйинда ютқазиб қўйганда, бахсда ёки гапдан енгилганда айтиладиган сўз; яхшы,бизики джүйк, бўлдыма? (Қ.бой).
джүйрүк (Қўнғ., Хўж., Қ.чоқ) – чопқир.


джүккән-джүккәнмәк – чўккалаб ўтирмоқ.
джүкли I (Қўнғ., Хўж., Н.хон) – ҳомиладор.
джүкли II(Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – серҳосил.
джүмәләк (Бер.) – 1.аёллар сочига қўшиб ўрилган ип; 2. Соч ўрами.
джүпкәрләмәк (Хўж.) – маъқулламоқ, гәбин джүпкәрләп вотырады (Қр.ноқ).
джүрмәл (Хўж., Қ.чоқ) – юргич, юрағон: джүрмәл ат (Хўж).

З
забыйн – 1.кафил: муңа мен забыймман (Манғ.); 2.зомин
забыйн чықармақ (Бер.) – қойил қилмоқ.
зав (Қ.бой) - икки баландлик орасидаги узун чуқурлик; 2.зовур.
зағама (Манғ., Хўж., Бер., Қўнғ.) – кепчик.
зағара балық – зоол. камбала.
зағырдатмақ//задырдатмақ – қақшатмоқ; зириллатмоқ.
задыр (Манғ.) – қамишдан ишланган қуш овлайдиган узунчоқ сават.
зайсув (Тўртк.) – захоб: зайсув қурытылған (А. бод).
заққы (Хўж.) – дакки; таъна: бар, заққыңны қатыныңа эт (Қирқ.)
заққы болмақ (Хўж., Қўнғ.) – жонга тегмоқ, безор қилмоқ.
заққым – заҳар: ылая йәгәниң заққымың боғай. (Бер.)