Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

джорап//джоррап – пайпоқ:базарда жүн джоррап алты манат. (Манғ.).
джорымақ (Манғ., Хўж., Қўнғ.) – таъбир этмоқ.
джортмай (Манғ.) – бир одам қайиқда, бошқа биро дам қирғоқда тўр тутиб балиқ овлаш усусли.
джосмақламақ I– ҳижжалаб ўқимоқ.
джосмақламақ II – тусмолламоқ, тахминан айтмоқ
джота – қадди-қомат, қадди-баст: джостасы келишган йигит әкән (Қ.бой).


джөгән (Тўртк., С.бий) – джүвән (Қ. қиз) – джүвәри (Манғ., Бер., Хўж.) – джүгәри (Қўнғ.) – жўхори, оқ жўхори.
джөги – семулянт, муғомбир, айёр, ҳийлагар.
джөджик (Тўрт., С.бий) – 1.ёш йигит, ўспирин; 2.кичкинтой, бола; 3.дундиқ,дўндиқча; 4.ёш болаларга эркалаш тариқасида мурожаат.
джөлли//джөндәмли (Хўж.) ֮джөлли//джөнли (Бер., Манғ.) – яхши, тузук, тўғри; жўнли.
джөнәкәй (Хўж.) қ. джоллай.
джөниндә (Хўж., Бер., Манғ.) – ҳақида, тўғрисида.
джөнләмәк – яхшиламоқ, тузатмоқ: усти-башыны джөнләп аптығо (Б.боз).
джөнсиз – ярамас, тартибсиз; ландовур: улкан баласы дым джөнсиз (Хўж.)
джөңкә (Хўж.) – хасис, зиқна.
джөң түйә – 1. Нор туя билан бурғанинг урчитилишидан туғилган туя;
2. Тишлонғич туя
джөткирик (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – йўтал.
джубай//джувай I– жуфт, қўш, қўшалоқ; шерик.
джубай//джувай II – эр ёки хотин: өмир джувайымсан (Бер.)
джувапчыл – ҳозиржавоб: бирди ярым хатыллар дым джувапчыл болады. (Манғ.)
джувық (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – яқин: алыс минән джувықты джортқан биләди, аччы минән түччини татқан биләди (Хўж.).
джувсан (Хўж., Қўнғ.) – бот.ялпиз
джувҳа – 1.мечкай; 2.фолк. ялмоғиз.
джуғур (Қ.бой) – доннинг янчилмай қолган қисми.
джудрық //джудурық//джумрық//джумурық (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ, Хитой) – мушт: джиғилған үстинә джудрық (Қ.чоқ.).
джумақ (Хўж., Қўнғ., Қ.чоқ.) – кичик копток шаклидаги ип, жун.