А д а б и й портрет абдуғафур расулов озод шарафиддинов

баҳраманд бўлади. Шунинг учун ҳам талант- 
ларга ғамхўрлик ҳар бир адабиёт жонкуяри- 
нинг муқаддас иши»1. Талант халққа хизмат 
қилмаса, юксак ғояларни амалга оширишга 
йўналтирилмаса, ундан ҳеч кимга наф йўқ. 
О. Шарафиддинов А. Қаҳҳорнинг «Сароб» 
романидаги анча истеъдодли Саидийнинг фо- 
жиасини очиб кўрсатади. Саидий фақат худ- 
бинлик йўлидан борди, дўстларидан, соғлом 
муҳитдан четга чиқди, охир-пировардида та- 
лантнинг уволига қолди — хор бўлди.
Адабий портретда «Шафтоли» (О ’ Генри) 
ва 
«Анор» 
(А. Қаҳҳор) ҳикоялари қиёсан 
таҳлил қилинади. Бир ҳикояда эрка, тантиқ 
хонимнинг галдаги эркалиги туфайли эрнинг 
елиб-югуришлари кўрсатилса, иккинчи ҳикояда 
хотини учун иккитагина анор топиб беролма- 
ган эрнинг аҳволи, анорга бошқоронғи бўлган 
аёлнинг фожиавий ҳолати тасвирланади. Бир 
ҳикоядаги воқеалар теран илдизга — ижти- 
моий мазмунга эга эмас, иккинчисида анор 
детали орқали жамиятда инсоннинг қадр-қим- 
мати масаласи кўрсатилади.
Абдулла Қаҳҳор 
портретидаги 
иккинчи 
чизиқ — ёзувчи асарларининг табиийлиги маса- 
ласини очишдир. Танқидчи асарнинг ҳаётий- 
лиги, табиийлиги масаласини услубга улаб 
юборади. Санъаткор борки, у кўрган-билга- 
нини — чуқур ҳнс қилганини ёзади. «Қўрма- 
гунимча, билмагунимча — ишонмайман»— де-
1 0 . Ш а р а ф н д д и н о в .
Т алан т— халқ 
мулки. 
У зЛ К С М Марказий Комитети «Еш гвардия» нашриёти. 
Тошкент — 1979, 65- бет.
106
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

ган принцип фанда қадимдан бор. Абу Райҳон