3-mavzu. Nutq tovushlari va ularning tasnifi

fleksiyaning
izlaridir. 
Tilshunoslik fanining bo‘limlari
Tilshunoslik fani quyidagi bo‘limlarni o‘z ichiga qamrab oladi:
1. Lеksikologiya 
tilning lug‘at boyligini o‘rganuvchi bo‘limdir. Uning quyidagi sohalari mavjud: 
1) semasiologiya
(yun. 
semasia 
- belgi, ma’no, 
logos
– ta’limot, fan) so‘zning ma’no tomonlarini o‘rganadi. 
2) onomasiologiya
(yun. 
onyma
– nom, 
logos
– ta’limot, fan) narsa va hodisalarga nom berish jarayonini o‘rganadi.
3) onomastika
(yun. 
onomastike
– nom qo‘yish san’ati) atoqli otlarni o‘rganadigan soha bo‘lib, quyidagi qismlarni
o‘z ichiga oladi: 
a) antroponimika
(yun. 
anthropos
–odam, 
onyma
- nom) odam ismlarini o‘rganadi;
b) toponimika
(yun. 
topos
– joy, 
onymo
- nom) joy nomlarini o‘rganadi;
4) etimologiyada
(yun. 
etymon
- haqiqat) so‘zlarning paydo bo‘lish yo‘llari o‘rganiladi.
5) lеksikografiya 
(yun. 
lexis
– so‘z, 
grafo
- yozaman) lug‘at tuzish masalalari bilan shug‘ullanadigan soha.
2. Frazеologiya
ko‘chma ma'noli birikmalar, ya'ni iboralarni o‘rganadigan bo‘lim.
3. Shеvashunoslikda (dialеktologiya)
tildagi shеvalar o‘rganiladi.
5. Fonеtika 
tilning tovush tizimini, tilda yuz beradigan asosiy tovush jarayonlari o‘rganiladigan bo‘lim.
6. Fonologiya
so‘z va so‘zshakllar ma’nosini farqlash uchun xizmat qiladigan tovush turi – fonemalar o‘rganiladigan
bo‘lim. 

---

7. Orfoepiya
bo‘limida talaffuz me’yorlari o‘rganiladi.
8. Grafika
bo‘limida har bir tilning yozuv va harflar tizimi o‘rganiladi.