1.Ўзбекистон тарихи фанининг предмети, назарий – методологик асослари, манбалари ва аҳамияти

47. Чиғатой улуси даврида ижтимоий-иқтисодий ҳаёт.
Mo’ng’ullar istilosidan so’ng Movarounnahr va Xorazmning yashnab turgan obod dehqonchilik viloyatlari halokatga uchradi, Buxoro, Samarqand, Urganch, Marv kabi shaharlar xarobazorga aylandi. Samarqand va Marv vohasining sug’orish tarmoqlari vayron etildi, Urganch suvga bostirildi, natijada o’lkaning tub aholisi boshqa joylarga ko’chib ketishga majbur bo’ldi. Sharq va G’arbni bog’lab turgan Ipak Yo’li butunlay barham topdi. Ilm, ma’rifatga ulkan ziyon yetkazildi. Chingizxon biroz vaqt Movarounnahrda turgach 1224 yil o’z vataniga qaytadi va u yerda quriltoy chaqrib o’z imperiyasini o’g’illari, nabiralariga taqsimlab beradi. Xitoy va Mug’iliston O’qdoyga, uyg’urlardan to Xorazmgacha bo’lgan, Movarounnahr va Turkistonning bir qismi Chig’atoyga, Xorazm va Dashti Qipchoq to’ng’ich o’g’li Jo’jiga va keyin nabirasi Botuga; Xuroson, Eron va Hindiston To’liga meros qilib berildi. Mo’ng’ullar bosib olgan viloyatlarni uluslarga taqsimlanib uzel asosida boshqariladi. 1227 yil Chingizxon 70 yoshida vafot etadi. Mo’ng’ullar hukmronligi davrida halqning ahvoli nihoyatda og’irlashadi, ular ikki tomonlama eziladi, ba’zi oqsuyaklar o’zlarining molu-davlatlaridan ayrilishidan qo’rqib mo’ng’ullar xizmatiga o’tadi. Mo’ng’ullar mamlakatni boshqarishda Mahmud Yalavochga o’xshash mahalliy savdogarlardan yaxshi foydalangan. Uning qarorgohi Xo’jand shahri bo’lib, Movarounnahr noibi va soliqlarni o’z vaqtida yig’ishtirib olish bilan shug’ullangan. Mahalliy aholi mo’ng’ullarga «kalon» - yer solig’i hosilning 1/10 qismi hajmida, «qopchun» - chorva solig’i – har 100 chorvadan bar boshdan, «zakot» solig’i, «shulen» deb ataladigan oziq-ovqat soliqlari to’langan. Bunday soliq turlarining ko’pligi mahalliy aholi boshiga ko’p kulfatlar keltirgan. Aholining bunday azoblari natijasida Buxoroda 1238 yil yirik qo’zg’olon ko’tariladi. Unga asli kasbi elakchi bo’lgan Mahmud Tarobiy boshchilik qiladi. Unga yaqindan yordam bergan kishi Shamsiddin Maxbubiy edi. Mahmud shahardagi mo’ng’ullarning tarafdorlari bo’lgan sadrlar, feodallar, badavlat kishilarni saroyga to’plab uzini hukumdor deb e’lon qiladi
Movarounnahrdagi bu o’zgarishlarni XIV asrning 30-yillarida bu yerga kelgan arab sayyohi Ibn Batuta ham yozib qoldirgan. U Samarqand, Termiz, Xuroson, Balx kabi shaharlar to’g’risida ko’p ma’lumot bergan. Chig’atoy ulusi Kebekxon (1318-1326) davrida nihoyatda rivojlangan. U Nasaf shahri yonida o’ziga bir saroy qurdirib mo’ng’ul tilida Qarshi deb atagan. U mamlakatda ijtimoyi hayotni yo’lga solish maqsadida ma’muriy va pul islohoti o’tkazgan. Unga ko’ra davlat viloyatlarga bo’linib, mo’ng’ulcha tuman deb atalgan, lekin uning bu islohoti Movarounnahrdagi qadimiy an’analarga barham bera olmagan, feodal davlatni mustahkamlashda ijobiy rol o’ynagan. Uning davrida ikki xil pul: dinor – kumush tanga, dirham – mayda kumush tanga zarb etilgan. Bu pullar Temuriylar davrida ham aholi o’rtasida muomilada bo’lgan. XIV asrning 40-yillarida Mo’ng’ullar o’rtasida taxt talashlar, ichki nizolar, boylikka xirs qo’yish natijasida Chig’atoy ulusi 2 ga bo’linib ketadi. Uning sharqiy qismida – Sharqiy Turkiston va Yettisuv mo’ng’ullarning Dug’lat amirligi, g’arbiy qismida esa Mavorounnahr amirligi tashkil topadi. «Xorazm sharqiy qismi ham g’arbiy ulusga qaragan»⁷[7][8].
1348 yilda boshlab Movarounnahr – ya’ni Chig’atoy ulusi yerlariga hukumronlik qilish Mo’ng’ullardan bo’lgan Tug’lug’ Temurga, 1363 yilda uning vafotidan so’ng esa o’g’li Ilyosxo’ja qo’liga o’tadi. Demak Movarounnahr mo’ng’ullarning hukumronligi bir yarim asr davom etgan.