1bob. XVII-XVIII asr koreys adabiyotiy

Quyosh o'zining choshgohdagi issiq nurlarini sochyapti,
Daryodagi suv ham xuddi yog'dek erigan,
Hoy baliqchi, sen o'sha yoqqa qarab suz!
Bir joyda turganimdan nima foyda,
Men hamma joyda baliq ovlayman.
Hoy, menga eshkakimni uzat!
Ammo "Sanlan suvi musaffo"
Esladim -va yana baliq haqida unutdim.
Xalq qo'shig'i an'analariga murojaat etish (naqoratlar), o'sha davr koreys tilidagi she'riyat uchun kutilmagan o'xshatishlardan foydalanish ("xuddi yog'dek") va xitoy mumtoz adabiyotidan olingan reminissensiyalarni ishlatish ("Sanlan suvi musaffo") shoir yangi badiiy ifoda vositalarini topish yo'lida izlanganidan dalolat beradi. Ko San she'riyati o'sha davr koreys adabiyotining realistik tendensiyalarini, o'zini qurshagan dunyoni haqqoniy va batafsil tasvirlashga intilishi aks ettiradi. Uning she'rlari koreys lirik she'riyatida o'ziga xos hodisadir. XVI asr shoiralari kisen ijodida ko'tarilgan muhabbat mavzusi XVII she'riyatida ham davom ettiriladi. Unga Chu lysik (1675-?) va Kim Samxyon (1675-1720) kabi shoirlar e'tiborini qaratadi. Sevgi lirikasi inson hayotining konfutsiychilik ahloqi e'tiboridan chetda qolgan intim tomoniga e'tiborni qaratadi. Mazkur lirika tasviriy vositalarni an'anaviy adabiyotdan ham, xalq ijodidan ham o'zlashtiradi, lekin tasvir doirasidan chetga chiqmaydi. XVII asrda koreys she'riyatida chan-sichjo – uzun sichjo janri rivojlanadi. Bu janrda yaratilgan asarlar mualliflarining dunyoni aniq tasvirlashga intilishi bilan tavsiflanadi. Koreys peyzaj lirikasidan farqli o'laroq, uzun sichjoda tabiat yaxlit va yagona hodisa sifatida tavsiflanmaydi. Umuman olganda, sof peyzaj lirikasiga bag'ishlangan uzun sichjolarga misollar juda kam. Olamning abadiyligi va cheksizligidan bahs etuvchi tog'lar, daryolar va ko'llarning keng tasviri yo'qoldi. Endilikda tabiat nafaqat go'zal, balki amaliy ahamiyatga ham ega. Inson o'ziga bevosita yaqin bo'lgan narsalarni tasvirlaydi. Turli hashoratlar, o'simliklar, baliqlar va hokazolar sanab o'tilgan she'rlar yaratiladi. Bir qarashda, she'rda ortiqcha bo'lib tuyulgan mazkur tafsilotlar ko'pincha ijtimoiy tanqid vazifasiga bo'ysundiriladi: