1998 йилнинг июнь ойида бир гуруҳ тарихчилар билан бўлган суҳбатда муҳтарам Юртбошимиз томонидан ўзбек халқи ва ўзбек давлатчилиги тарихи саҳифаларини холисона, илмий асосда ёритиш вазифалари белгилаб берилган эди

2-номаълум мақбара (XIV АСР)
2-номаълум мақбара колдиғи XI асрнинг иккинчи яримда фаолиятда бўлган Тамғоч Буғрохон мадрасаси пайдеворлари устида қурилган. Ундаги деворий нақшлар зархалланган. Баъзи манбаларда ёдгорлик Улуғ Султонбеги номи билан аталади. Бино ишлатилган гўзал хаттотлик санъати билан пештоқнинг ҳуснига ҳусн кўшиб турибди.
XII асрда бу ерда ажойиб безатилган улкан бино бўлган. 1968-1974 йилларда бинонинг пойдевори тупроқ қатламларидан тозаланди. Бу ердаги ёдгорлик Марказий Осиёдаги илк иншоатлардан бири бўлган. Мадраса пештоқи нақшли ғиштлар билан безатилган. Амир Темур вафотидан кейин бу мақбара табиий офатлар таъсиридан катта талофат кўрди. Архив ҳужжатларини чуқур ўрганиш натижасида мутахассислар бинонинг орқа ён деворлари ва гумбаз қисмларини қайта тиклашди. Мақбаранинг пештоқ қисми қуръоннинг “Ар-Раҳмон” сураси оятлари билан тўлдирилди.
Ўрта қисмда олиб борилган археологик қазишмалар эса кўплаб қадимий иншоотларнинг пойдевор хамда хилхоналарини топилишига замин яратди. Бу ўз навбатида эса «Шохи-Зинда» мажмуаси тарихини янада бойитди.
Амир Бурундуқ мақбараси (XIV АСР 80 йиллари)
Амир Темур ўз саркардаларига жуда эътиборли бўлган. Стратегик жиҳатдан жуда кучли маҳоратга эга бўлган бу саркарда соҳибқироннинг ҳар бир зафарли юришига ўз улушини қўшган. Амир Бурундуқ кўплаб ҳарбий юришларда Темур армиясини ғалаба қозонишига омил яратган. Унинг жасади ўз яқинлари билан бирга бино хилхонасида, арча тобутида мўмиёланган ҳолатда дафн этилган.
Бинонинг ички ва ташқи томони содда қилиб қурилган. Мақбара саҳнида даҳма ва қабрлар бор. Унинг ички деворларининг пастки қисмига ҳусункор олти қиррали сирли нақшлар билан безак берилган. Бино атрофида 1963 ва 1998 йилларда катта таъмирлаш ишлари олиб борилди. Даҳмалар очиб ўрганилди. Текширилган даҳмалар орасида ёш йигитнинг дафн этилгани олимлар эътиборини тортди. Марҳум ўз кийимида кўмилган эди. Ҳозирда унинг танасидаги яктак Самарқанд давлат музейида энг ноёб амалий санъат дурдонаси сифатида сақланмоқда. Бинонинг кириш жойи асл ҳолича қолдирилди.