1998 йилнинг июнь ойида бир гуруҳ тарихчилар билан бўлган суҳбатда муҳтарам Юртбошимиз томонидан ўзбек халқи ва ўзбек давлатчилиги тарихи саҳифаларини холисона, илмий асосда ёритиш вазифалари белгилаб берилган эди

Амирзода мақбараси 
Машҳур тарихий обида усталарнинг санъатини яна бир карра ўз синовидан ўтказди. Чунки меъморчиликдаги кошинпазликнинг барча турлари айнан шу бино қурилишида қўлланилган. Бу мақбарага дафн этилган саркарда Амирзода ва унга тегишли аслзодалардан етти нафар киши дафн этилгандир. Унинг пештоқида фақат вафот этган йили 1386 (786 й.) ёзилган. Бу мақбарада кошинкорлик янада юқори даражада амалга оширилган. Унда гулдор, сиркор сопол асосий ўринни эгаллайди.
Бинонинг ички қисми ҳам ўзига хос услубда безатилган. Сўнгги таъмир давомида мақбаранинг фусункорлиги янада ортди. Тарихий ва археологик изланишлар кўплаб топилмаларга асосланиб обидани Амир Темур даврининг хусункор биноларидан деб такидлайди.
Ширинбека Оқомақбараси (XIV-XV асрлар) 
Амир Темурнинг жигаргўшаларидан жудо бўлиши нохушликлар юзага келишига сабаб бўлди. Ҳатто ҳарбий юришларни тўхтатиб қўйди. Лекин пир-устозларининг кўнгил таскини унга яна куч бағишлади. Бу улуғвор бино Амир Темурнинг синглиси Ширинбека оқога атаб қурилган бўлиб, унинг равоқида марҳуманинг вафот йили 1385 (787 ҳ.) кўрсатилган. Айни шу кунларда Соҳибқирон салтанатида мотам кунлари эълон қилинди. Малика шаънига Амир Темур катта мақбара қурдирди у XV асрнинг иккинчи ярмида кошинкорликнинг қирқма усулида ижод қилинди.
Ундаги безак санъат услуби жиҳатидан бошқа мақбаралардан фарқ қилади, унинг пештоқ қисми нафис терма кошин билан қопланган. Ширинбека оқо мақбараси биринчи қирқма кошин ишлатилган бино эди. Ёдгорликнинг гумбаз қисми кошинкорликнинг нафис услуби билан безатилган. Бинонинг ички безаклар ўзига хос услубда деворий нақшларда зарҳалли ўсимликсимон манзарада ишланган. Арабий ҳусни хатда қуръоннинг “Фатҳ” суръаси ички хона гумбазидан пастки қисмига қадар тўла ҳолатича тикланди. Ёзувлар юпқа шаклдаги тилло безаклар билан зийнатланди. Юқори гумбаз атрофлари ранглишиша панжаралар билан безалган.
Амир Темур одатда “3”, “5” ва “7” йиллик ҳарбий юришлар уюштириш жараёнида ўзга мамлакатлар тарихи, маънавиятидан энг ноёб жиҳатларни ўз мамлакати тажрибасида унумли қўллаган. Шунинг учун ҳам унинг даврида қурилган иншоотларда турли миллат санъати наъмуналарини учратамиз.
Бино олимлар ва таъмирлаш устахонаси ходимлари ҳамкорлигида илмий жиҳатдан ўрганилиб, мустаҳкамлаш ишлари олиб борилди. Ҳатто, марҳума жасади очиб ўрганилди. Олти қиррали зангори сопол тахтачалар билан мақбаранинг панел қисми нафис қилиб ишланган. Ички қисмини ёруғлик билан таъминлаш учун юқори қисмларидаги даричаларга рангли шиша билан ишланган панжаралар ўрнатилган.
Ҳатто деворий безаклар ичида муқаддас Қуръон ва пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.)нинг ҳадисларидан намуналар ёзилган. Таъмирлаш ишлари мақбара умрининг янада узоқроқ сақланишига омил яратиб берди.
1964-1965 йиллардаги археологик қазишлар вақтида Шодимулк оқо мақбарасининг шимолий фасади ёнида XIV асрнинг ўрталарида бир-бирига ёндош қилиб солинган иккита мақбаранинг қолдиқлари топилди. Бинонинг иккинчисида кириш пештоқи сайқал берилган сопол билан безатилган.
Мақбарада учта даҳма бўлиб, ўртадаги даҳма бадиий жиҳатдан кишининг эътиборини ўзига тортади. Даҳма, шикаста хат билан безатилган.
Афсуски даҳмага битилган ёзувларда тарихий маълумотлар йўқ. Шунинг учун ҳам мақбара ким учун қурилганлиги тўғрисида аниқ маълумот йўқ. У ҳозирда таъмирланиб сайёҳлар учун очиб қўйилган. 1966 йилда мақбаранинг шимолида XIII асрнинг иккинчи ярмига оид иккита бино қолдиқлари топилди. Унинг бирида пештоқли айвон ва сағана мавжудлиги аниқланди.