10-мавзу. Фохишабозлик ижтимоий ва психологик феномен сифатида

10-мавзу. Фохишабозлик ижтимоий ва психологик феномен сифатида

Режа:

1.Психологик фохишабозлик ва унинг тарихи.

2.Фохишабозликни психологик ва социалогик жиҳатдан замонавий тадқиқ этиш.

3.Фохишабозлик билан шугулланувчи аёлларда айнанлик хусусиятлари.

Фоҳишабозлик

• Фоҳишабозлик барча жамиятларда мавжуд бўлиб, биздаги мавжуд бўлган ёзма далиллар билан тасдиқланган.
• Фоҳишабозлик кўпинча энг қадимги касб деб аталадиган бўлса-да, тадқиқотчиларнинг фикрига кўра, бу фақат нутқнинг шаклидир.
• Фоҳишабозлик, эр, хотин, дўст, қиз дўсти бўлган шахслар билан пул ёки бошқа қадриятлар эвазига нисбатан ноаниқ жинсий фаолият билан шуғулланиш амалиётидир.
• Фоҳишалар аёллар ёки эркаклар бўлиши мумкин.
• Фоҳишалик гетеросексуал ёки гомосексуал бўлиши мумкин, аммо тарихий жиҳатдан кўп ҳолларда фоҳишалар аёллар ва уларнинг мижозлари эркаклардир

Шумер ва Бобил

• Месопотамиянинг қадимий сивилизацияларида фоҳишалар мавжудлиги биринчи марта эрамиздан олдинги XVIII асрга оид Хаммурапи Кодексида ҳужжатлаштирилган, аёлларнинг мулкий ҳуқуқлари, шу жумладан фоҳишалар қонунлар асосида ҳимояланган.
• Бир қатор тадқиқотчилар илгари меҳмондўстлик ва маросим фоҳишалиги фоҳишаликнинг олдинги шакллари эканлигига ишонишган бўлса — да, Шумерда (ва бошқа қадимий маданиятларда) одатий фоҳиша ва "надита" (иеродула-черков фоҳишаси) ўртасидаги ҳуқуқий ва аниқ фарқлар мавжуд эди, унинг обрўси турмуш қурган аёлларнинг шанини ҳимоя қилган бир хил қонун билан ҳимояланган, Ҳаммураби Кодекси "надита" нинг мулкий ҳуқуқларини ҳимоя қилган, бу Кодексда "Худонинг синглиси" ёки". Ҳаммураби кодекси "надита" нинг турли тоифалари мавжудлигини кўрсатади, улар учун турли номлар ишлатилган.

Қадимги Юнонистонда фоҳишалик

• Фоҳишалик синфларига солиқ киритган биринчи киши Aфина қонун чиқарувчиси Солон (640-635-559 эрамиздан аввалги) эди. У билан бирга, чегара ("диктаторлар"), контингенти билан, асосан, кираверишда яланғоч бўлган қуллардан мижозларни жалб қилиш учун пайдо бўлди.
• Қадимги чегаралар шаҳарнинг чеккасида, чўл ва узоқ жойларда, бозорда, портда жойлашган. Бундай фоҳишахоналарнинг асосий мижозлари савдогарлар, денгизчилар ва турмуш қурмаган ёшлар эди.
• Фоҳишалик билан шуғилланган аёллар (айниқса, қуллар) "аралаш" касблар, масалан, раққосалик билан шуғулланган; эркак фоҳишалар ва эркак чегарачилар ҳам бор эди.
• Фоҳишаларнинг энг юқори қатлами-ҳетера (сўзма-сўз "қиз дўстлари") деб аталган. Улардан баъзилари машҳур шахслар билан ақл-идрок ва гўзаллик ва муносабатлар билан машҳур эди.