1. Dunyoqаrаsh tushunchаsi

Mohiyat va mavjudlik. Platon mohiyatni narsalarning moddiy-hissiy borlig’i bilan bog’lash mumkin bo’lmagan g’oya sifatida tavsiflagan. Har qanday g’oya kabi, mohiyat nomoddiy, o’zgarmas va boqiydir. Aristotel mohiyat deganda narsalar borlig’ining abadiy tamoyilini tushungan. Narsaning mohiyati qotib qolgan materiya bilan emas, balki shakl bilan belgilanishiga uning ishonchi komil bo’lgan. Ma’lumki, antik an’anada «shakl» va «g’oya» tushunchalari bir xil ma’noga ega. Biroq, Platondan farqli o’laroq, Aristotel shakl (g’oya) va materiyani bir-biridan ajratmaydi, balki ularning uzviy aloqasini qayd etadi. O’rta asrlarda mohiyat va mavjudlik o’rtasidagi farq anglab yetiladi. Mohiyat muayyan maqsad, mo’ljalni o’zida mujassamlashtiradi, mohiyatni bilish esa uning tub negiziga muvofiq bo’lgan ta’rifda ifodalanadi.

Kosmosentrizm nuqtai nazaridan inson avvalo kosmosning bir qismi sifatida, «kichkina dunyo» sifatida (Demokrit), ba’zan jonli organizm sifatida tasavvur qilinadigan makrokosm bilan uzviy bog’liq bo’lgan mikrokosm sifatida idrok etiladi. Antik faylasuflar Koinotni va unda mavjud tartibni tushunish orqali insonning o’zini ham anglab yetish mumkin deb hisoblaganlar (Platon, Aristotel). Bunda tafakkur, bilim, aql-zakovat va donishmandlik muhim rol o’ynagani bois, ular doim kosmosentristlar tomonidan yuksak baholangan, inson va uning qobiliyatlariga baho berishda birinchi o’ringa qo’yilgan.