1. Bu yurt barchamizniki

Bir dam o‘tir, onajonim
Tanish eshik, qadrdon uy, jonajon hovli,
Ichkariga yo‘llanaman dilim orziqib.
Onam peshvoz chiqar chopib, qo‘lida chovli,
Norin solib turgan ekan, shoshib, hovliqib.
Har gal shunday, qaylarnidir kezib kelaman,
Munisginam har safar ham bir ish bilan band.
Qo‘li tegmas qo‘liga hech, hayron bo‘laman,
Qaydan ekan onamdagi shunchalik g‘ayrat.
Yo do‘ppisi tizzasida, qatimi uzun,
Yo tandirga o‘t qalagan patir yopgani.
Eslolmayman, yasan-tusan bir chetda tursin,
Qoshlariga bir yolchitib o‘sma tortganin.
Ayvon sari yetaklaydi, so‘rab hol-ahvol,
Par yostiqlar qo‘yar, to‘shar yangi ko‘rpacha.
„Orom olib, bir ozgina uxlab ola qol,
Norinim ham tayyor bo‘lar sen turgungacha“.
O‘zing o‘tir onajonim norining keyin
Qo‘ni-qo‘shni emas gapir avval o‘zingdan.
Ichikibsan, sog‘inibsan yana ne deyin
Hammasini uqib oldim shundoq ko‘zingdan.
Tashvishlarim yuzlaringga solibdi ajin,
Yuzginangning madhi o‘zi yetuk bir doston.
Beboshligim ko‘zlaringda topibdi aksin,
Ko‘zlaringga qasidalar bitay, onajon!
Muslim Yo‘ldoshev

Vatanni his etish
Jahon ayvonida gullagan yurtim,
Bag‘ringda quyoshning mehrini ko‘rdim.
Tog‘laringda tuydim qudrat, sabrni,
Qalbingga joylabsan ikki nahrni.
Vodiylaring misli go‘zal kelinchak,
Bog‘larda shabboda o‘ynar belanchak.
Dashting, sahrolaring – behuda kenglik,
Qalbingday bepoyon – osmonga tengdek.
Momolar ertagin tinglab, yondim men,
Tarix bulog‘idan ichib, qondim men.
Dilimga sig‘dirdim seni boricha,
Buncha tabarruksan, ulug‘san buncha….
Humoyun
Mening tengdoshlarim
Tengdoshlarim, safdoshlarim,
Sho‘x-shodon bolaligim.
O‘z ko‘cha, uyimdagi,
Yoqimli qiliqlaring.
Sening yurish-turishing,
Menga juda tanishdir.
Axloq-odob, o‘qishing,
Ko‘zgu kabi aniqdir.
Tengdoshlarim, safdoshlarim,
Mening sho‘x bolaligim.
Axloq-odob, o‘qishda,
Namuna bo‘ling doim.
Shoira Rasulova