0 ‘ т к I r h o s h I m o V

Uzun kechalar
77
qachon o‘ziga haykal bitgulik ishlar qilib qo‘ygani, bugun 
ham o‘sha haykalga yana jilo bergani uning xayoliga ham 
kelmaydi.
Keyin, uxlab qolishdan cho‘chib, yechinmasdan o‘miga 
cho‘ziladi-yu, kuta boshlaydi. Ana, ko‘chadan mashina ovozi 
keldi. Muyassar ildam qaddini rostlab o‘tirib oladi. Motor 
tovushi kuchaya-kuchaya yaqinlashadi-da, yana sekin-sekin 
uzoqlashib ketadi. ,,Yo‘q, Alijon akam emas. Idora tomonga 
o‘tib ketdi-ku“.
U shiftga tikilib uzoq yotadi. Lekin endi motor ovozi kel­
maydi. Itlar akillamaydi. Bedana ham sayramaydi. Qishloqni 
uyquning sukunat to‘lqinlari o‘z bag‘riga oladi.
Faqat qayerdadir - uzoqda alia eshitiladi. Qaysidir ona 
o‘z kichkintoyining boshida qo‘shiq aytyapti.
Muyassar shirin jilmayib qo‘yadi. Mana, bir yildan ke- 
yinmi, ikki yildan keyinmi o‘zi ham ona bo‘ladi. 0 ‘shanda 
o‘zi ham shunaqa sokin kechalarga jon kiritib, alia aytadi. 
Bir vaqtlar ayasi kenja ukasiga alia aytayotganida quloq so- 
lib o‘rganib olgan.
Bora-bora uyqu uning ham kipriklarini aldab-aldab qo- 
vushtirib ketadi. Muyassar toliqqan oyoq-qo‘llarini yozgan- 
cha, dong qotib uxlab qoladi.
U tush ko‘radi. Tushida jajjigina qizaloq emish. 0 ‘rik- 
ning shoxiga arqon tashlab arg‘imchoq uchayotganmish. 
0 ‘rik qiyg‘os gullaganmish. Arg‘imchoq har silkinganida 
uning boshiga bir dunyo gul sochilarmish. Arg‘imchoq bor- 
gan sayin qattiqroq lopillarmish. U borgan sayin balandga, 
osmoni falakka chiqib tusharmish. Yer ham, osmon ham, 
arg‘imchoqning arqoni ham, hamma yoq gul emish. Oqish, 
pushti gul emish. U xandon urib kularmish. Ko‘zlaridan 
yosh chiqib ketarmish...
U tush ko‘radi. Ammo oy fonusining piligini pasaytira 
boshlaydi. Kunchiqar tomonda osmon sutday oqish rangga ki- 
radi. Yangi kun boshlanadi.

---

78