0 ‘ т к I r h o s h I m o V

О ‘tkir Hoshimov
rishdan azob narsa yo‘q. Bir zumda, bo‘g‘ilib ketdi. Allaqay- 
si muyulishda trolleybusning do‘gasi chiqib ketdi-yu, qalqib 
to‘xtadi. Hamma bir-biriga urildi. Ochil oldida turgan xotinni 
qattiq turtib yubordi shekilli, xotin nafrat bilan vishilladi:
- Ko‘zingga qarasang o‘lasanmi, ho‘kizday yigit!
Ochil ming‘illab kechirim so‘radi. Anchadan keyin trol­
leybus yana silkinib yo‘lga tushdi. Yana o‘sha tiqilinch azobi 
boshlandi.
U bekatga kelib tushganida suv bo‘lib ketgandi. Ko‘yla- 
gining yoqasini yechib, yelpindi. Yuragi sanchdi. „Ziyoni 
yo‘q, - deb o‘yladi u uyi tomon yurarkan, - hozir muz- 
day dushga tushsam o‘tib ketadi“. Uzoqdan Lolani ko‘rib 
qadamini tezlatdi. Xotini yo‘lak oldida qo‘shni ayollar bi­
lan gaplashib turar, yengil guldor xalat kiyib olgan, boshini 
yuvgan bo‘Isa kerak, sochi yelkasiga tushib yoyilib yotardi. 
„Nega shu ahvolda ko‘chaga chiqibdi“, deb o‘yladi Ochil 
yaqin kelib.
Ochilga ko‘zi tushib, Lola gapidan to‘xtadi.
- Umid qani? - so‘radi Ochil zinadan chiqib borar ekan. 
U talpinchoq bo‘lib qolgan o‘g‘ilchasini bir kundayoq so- 
g‘inib qolar, ishdan kelishi bilan uni ko‘tarib o‘ynatar, shu 
bilan butun hordig‘i chiqib ketardi.
- Uxlab yotibdi, - dedi Lola qovog‘ini solib. Negadir bir- 
dan uning ruhi tushib ketdi. - Oylik oldingizmi? - so‘radi 
eshikni ochib kirishlari bilan.
Ochil indamasdan pulini uzatdi.
- Qancha?
Ochil tuflisini yechdi. Kissasidan pul chiqarib xotiniga 
berdi.
- Qurib ketsin! - Lola pulni zarda bilan stol ustiga tash- 
ladi. Mayda-yirik pullar kleyonka dasturxon ustida har yoq- 
qa sirg‘alib ketdi. - Nomingiz ulug‘, suprangiz quruq. Inje- 
nerman deysiz-u, qorovulning pulini topmaysiz!
- Nima qilay endi? - dedi Ochil to‘ng‘illab.

---