Keyin u qaytib uchib, Shahzodaga ko'rganlarini aytib berdi. Men oltin bilan qoplanganman, dedi shahzoda, siz uni oz-ozdan qilib olib, kambag'allarimga berishingiz kerak

Keyin u qaytib uchib, Shahzodaga ko'rganlarini aytib berdi. “Men oltin bilan qoplanganman, - dedi shahzoda, - siz uni oz-ozdan qilib olib, kambag'allarimga berishingiz kerak; tiriklar har doim oltin ularni baxtli qilishi mumkin deb o'ylashadi. Baxtli shahzoda juda xira va kulrang ko'rinishga ega bo'lguncha Qaldirg'och oltindan oz-ozdan oldan. U kambag'allarga sof oltin olib keldi, bolalarning yuzlari qizg'ish bo'lib, ular kulib, ko'chada o'ynashdi. "Bizda endi non bor!" yig'lab yuborishdi. Keyin qor yog'di, qordan keyin ayoz keldi. Ko‘chalar xuddi kumushdan yasalgandek, yorug‘ va yaltirab turardi; uylarning peshtoqlaridan billur xanjardek uzun muzlar osilib turar, hamma mo'ynali kiyimlarda aylanib yurar, bolalar esa qip-qizil qalpoq kiyib, muz ustida konkida uchar edilar. Kambag'al Qaldirg'och tobora sovib borardi, lekin u Shahzodani tark etmasdi, uni juda yaxshi ko'rardi. U nonvoyning eshigi oldida nonvoy qaramayotgan paytda isinib oldi va qanotlarini qoqib o'zini isitmoqchi bo'ldi. Ammo oxir-oqibat u o'lishini bildi. Unda yana bir bor shahzodaning yelkasiga uchib chiqishga kuchi yetdi. — Xayr, aziz shahzoda! U g'o'ldiradi: "Qo'lingni o'pishimga ruxsat berasanmi?" — Nihoyat Misrga ketayotganingizdan xursandman, qaldirg‘och, — dedi shahzoda, — bu yerda juda ko‘p qoldiz; lekin siz meni labimdan o'pishingiz kerak, chunki men sizni yaxshi ko'raman. "Men Misrga ketayotganim yo'q", dedi Qaldirg'och. "Men O'lim uyiga ketyapman. O'lim- uyquning ukasi, shunday emasmi? Va u Baxtli shahzodani lablaridan o'pdi va oyog'i ostiga o'lik holda yiqildi. Shu payt haykal ichida nimadir singandek qiziq bir tirqish eshitildi. Gap shundaki, qo'rg'oshin yurak ikkiga bo'lingan edi. Bu, albatta, dahshatli qattiq sovuq edi.

Ertasi tongda shahar hokimi shahar kengashi a'zolari bilan birga pastdagi maydonda sayr qilardi. Ular ustun yonidan o'tishganda, u haykalga qaradi: “Azizim! Baxtli shahzoda qandaydir xira ko'rinadi! u aytdi. "Haqiqatan ham qanday !" — dedi va ular buni ko'rish uchun ketishdi. "Yoqut qilichidan tushib ketdi, ko'zlari yo'qoldi va u endi oltin emas", dedi shahar hokimi.

"Tilanchidan ko'ra yaxshiroq", dedi shahar kengashi a'zolari. "Uning oyoqlari ostida o’lik qush bor!" — davom etdi shahar hokimi. "Biz haqiqatan ham bu yerda qushlarning o'lishiga yo'l qo'ymaslik haqida e'lon qilishimiz kerak." Va shahar kotibi taklifni qabul qildi. Shunday qilib, ular Baxtli shahzoda haykalini tushirishdi. "U endi go'zal bo'lmagani uchun u endi foydasi yo’q", dedi universitetning san'at professori. Keyin ular haykalni pechda eritdilar va shahar hokimi metall bilan nima qilish kerakligini hal qilish uchun yig'ilish o'tkazishdi. "Albatta, bizda boshqa haykal bo'lishi kerak," dedi u, "va bu mening haykalim bo'ladi." "O'zimdan", - dedi shahar kengashi a'zolari va ular janjal qilishdi. Men ular haqida oxirgi marta eshitganimda, ular hali ham janjal qilishardi. "Qanday g'alati narsa!" — dedi quyish sexidagi ishchilar nazoratchisi. “Bu singan qo'rg'oshin yurak o'choqda erimaydi. Biz uni tashlab yuborishimiz kerak." Shunday qilib, ular uni o'lik Qaldirg'och yotgan tuproq ustiga tashladilar. “Menga shahardagi ikkita eng qimmatli narsani keltiringlar”, dedi Xudo farishtalaridan biriga; Va farishta Unga qo'rg'oshin yurak va o'lik qushni olib keldi. "Siz to'g'ri tanladingiz, - dedi Xudo, - mening jannat bog'imda bu kichkina qush abadiy qo'shiq aytadi va mening oltin shahrimda Baxtli shahzoda men uchun qadrli buladi.".