Genealogik va egizaklar usuli. Biokimyoviy

AMALIY MASHG’ULOT № 13
MAVZU: ODAM GENETIKASINING O’RGANISH USULLARI:
GENEALOGIK VA EGIZAKLAR USULI. BIOKIMYOVIY.


Mashg‘ulot maqsadi.
Odam genetikasining o’rganish usullari: genealogik va egizaklar usullari to‘g‘risida nazariy va amaliy bilimlarni o‘zlashtirish.
O’quv jihozlari.
Odam genetikasining o’rganish usullari: genealogik va egizaklar usullari to‘g‘risida tayorlangan materiallarni mul’timediya doskasida namoyish etish.
Mashg‘ulot rejasi.
Mavzuga oid nazariy bilimlarni o‘zlashtirgandan keyin Odam genetikasining o’rganish usullari: genealogik va egizaklar usullari to‘g‘risidagi chizmalarni albomlariga chizib oladilar. Mashg‘ulot oxirida albomlar tekshirilib, talabalar bilimlari baholanadi va keyingi mashg‘ulotga topshiriqlar beriladi.

Mavzuning mazmuni.
ODAM GENETIKASI
Odam biosferaning bir qismi va uning rivojlanish maxsuli bo‘lib barcha organizmlar katori irsiyat va o‘zgaruvchanlik qonuniyatlariga bo‘ysunadi. Genetikaning odam irsiyati va o‘zgaruvchanligini o‘rgatuvchi bo‘limiga odam genetikasi yoki antropogenetika deyiladi. Odam genetikasi odamlarda uchraydigan barcha irsiy belgilarni o‘rganadi. Odam genetikasining dastlabki rivojlanish davrlarida kishilar irsiy belgilarning nasldan-naslga o‘tishi to‘g‘risidagi tushunchalarni o‘zlarining hayotiy kuzatishlaridan keltirib chiqardilar. Genetika fanining paydo bo‘lishidan oldin, fransuz shifokori P. Mopertyuy (1750) olti barmoqlilik (polidaktiliya) belgisining nasldan-naslga o‘tishini, D.J. Adamson sog‘lom, lekin yaqin qarindosh bo‘lgan ota-onadan tug‘ilgan bolalarda irsiy belgilarning paydo bo‘lishidagi ayrim xususiyatlarni o‘rgandi. 1800-1860-yillari gemofiliya va ranglarni ajrata olmaslik (daltonizm) irsiy belgi ekanligi aniqlandi. Rus professori V.M. Florinskiyning (1866) fikricha, irsiyatni muxofaza qilish va uni yaxshilash nikohda bo‘ladiganlarning maqsadga muvofiq tanlanishiga bog‘liq. Fiziologik va insoniylik nuqtai nazaridan olganda nikoh bu avlod qoldirishdir. Bu sohadagi mag‘lubiyat o‘ylanmasdan bo‘lgan nikoh natijasidir. Nikohga (shaxsiy rohat deb qaramasdan) hayotning eng muhim talabi, ya’ni avlod qoldirish deb qarash kerak va bu to‘g‘rida faqat ikki shaxs, ya’ni ota-onagina emas, balki butun jamiyat qiziqishi lozim. V.M. Florinskiy o‘z vaqtida va yoshlari bir-biriga teng yoki ozgina farq qiladigan kishilar nikohini ma’qulladi. U yoshlarida juda katta farq bo‘lgan kishilar nikohi tarafdori emas edi, chunki bu nikohdan mayib-majrux bolalar tug‘ilishi mumkinligini aytadi.
Odam genetikasining paydo bo‘lishida ingliz olimi F. Galtonning ishlari ahamiyatlidir. F. Galton odamlarda ziyraklik, aqliy qobiliyat va iste’dodning naslga berilishini o‘rgandi. Uning ta’biriga ko‘ra genetikaning maxsus usullari bilan inson avlodini yaxshilash mumkin. Shu asosda u genetikada maxsus yo‘nalish hisoblangan - yevgenikani yaratdi va uning asosiy maqsadi qilib odam avlodini yaxshilash deb belgiladi. Yevgenika yunoncha so‘z bo‘lib, "ev" - yaxshi, "gayus" - zot, ya’ni odam zotini yaxshilash demakdir. Yevgenika haqidagi ilk ma’lumotlarni F. Galton o‘zining "Geniylar irsiyati" (1869) kitobida bayon etdi. F. Galtonning fikricha foydali genlarni ko‘paytirish bilan odam avlodini yaxshilash mumkin. Buning uchun esa faqat iste’dodli va qobiliyatli kishilardan nasl olishni, zararli belgilarni yo‘qotish uchun esa shunday belgilari bo‘lgan kishilardan nasl qoldirmaslikka da’vat qildi. F. Galton, genetikaning egizaklar,avlodlar shajarasini tuzish, dermatoglifika usullariga asos soldi. U odamlarda uchraydigan poligen, ya’ni ko‘p genlar bilan yuzaga chiqadigan irsiy belgilarni o‘rgandi. F. Galtonning maqsadlaridan biri o‘z millatining kelajagini yaxshilash edi. U bu masalani genetik, ya’ni biologik usul bilan amalga oshirishga harakat qildi.
Rentgen nurlarining mutagenlik xususiyatini kashf qilgan amerikalik olim G. Myuller ham yevgenika tarafdori edi. U buyuk talant egalari bo‘lgan (R. Dekart, L. Paster va shularga o‘xshash) kishilarning urug‘ hujayralari bilan ayollarni sun’iy urug‘lantirish fikrini ilgari surdi va aqlli odamlardan olinadigan urug‘larni saqlash uchun maxsus moslamalar (bank) yaratishni taklif qilib, bu urug‘lar shu urug‘ olingan kishi o‘limidan 20 yildan keyish ishlatilishi kerakligini aytdi.
Amerikada, Angliyada, Fransiyada, Germaniyada yevgenikani rivojlantiruvchi ilmiy jamiyatlar tuzildi. Bu jamiyatlardagi ilmiy ishlar jinoyatchi, ichkilikka mukkasidan ketgan, asab kasalligi bilan og‘rigan kishilardan nasl qoldirmaslikka qaratilgan bo‘lib, shunday kishilar axta qilindi. Lekin bu tadbirlar uzoqqa cho‘zilmadi va tez orada bekor kilindi.
1919-yili Yu.A. Filipchenko Petrograd universitetida genetika kafedrasini, bilimlar Akademiyasi koshida esa yevgenika bo‘yicha jamiyatini tuzdi. Yevgenika bo‘yicha tuzilgan muassasalarda ayrim iste’dodli kishilarning(A.S. Pushkin, L.N. Tolstoy va boshqalar) avlodlar shajarasi o‘rganildi. Keyinchalik rus yevgeniklari jamiyati tuzilib, bunga N.K. Kolsov raxbarlik qildi. N.A. Semashko ham shu jamiyat a’zosi edi. Rossiyada 1932-yili tibbiyot biologiyasi instituti ochiladi. U 1935-yildan boshlab tibbiyot genetikasi instituti deb atala boshlandi. Institutda S.G. Levit raxbarligida 1930-37-yillar qandli diabet kasalligi bo‘yicha ilmiy tadqiqotlar olib borildi. Leykotsitlarni o‘stirish bilan odamlarning xromosomalari o‘rganila boshlandi, lekin 1937-yili bu institut yopildi. Keyinchalik S.N. Davidenko N.P. Dubinin, D.D. Romashev, A.A. Malinovskiy, B.N. Efroimson, N.P. Bochkov, Ye.F. Dovidenko va boshqalar odam genetikasining rivojlanishida o‘zlarining katta hissalarini qo‘shdilar.
Hozirgi kunda bizning respublikamizda yevgenika masalalarini o‘rganuvchi olimlar yo‘q. Lekin yevgenikaning faqat ijobiy tomonlaridangina tibbiyot genetikasida foydalaniladi. Bu yevgenikaga qaytish degan gap emas. Hozirgi zamon odam genetikasi, zamonaviy tekshirish usullarini amaliyotda keng qo‘llab, tez sur’atlar bilan rivojlanmoqda. Olimlarimiz oldida turgan bugungi kunning asosiy masalalari quyidagilardir:
1. Jinsiy hujayralar orqali ota-onadan o‘tgan irsiy omillarning organizmning individual rivojlanishida qanday yuzaga chiqishi.
2. Irsiy kasalliklarning ko‘payish sabablari (hozirgi kunda irsiy kasalliklarning soni 6 000 tadan oshib ketgan(2017 y)).
3. Kasallikning kelib chiqish sabablari.
4. Tashki muhitning irsiy kasalliklarning paydo bo‘lishidagi roli va boshqalar.
Keyingi ma’lumotlarga qaraganda yer yuzida 4-5% bolalar irsiy kasallik bilan tug‘iladi. Bolalar o‘limining 10-20% i irsiy kasallik tufayli sodir bo‘ladi. Kasalxonalardagi 25-30 % joylar irsiy kasallikka mubtalo bo‘lgan bolalar bilan band. Birgina Daun sindromiga ega bo‘lgan xastalarni boqishga ketgan harajat butun gripp kasalligiga qarshi kurashishga sarf qilingan mablag‘larga teng. Irsiy kasalliklar deyarli barcha a’zolar bo‘yicha uchraydi. Masalan, teri kasalliklaridan 250 tasi, asab kasalliklaridan 200 tasi irsiy hisoblanadi. Hozirgi kunda odam genetikasi va tibbiyot genetikasi oldida irsiy kasalliklarni o‘rganish va ularning oldini olish borasida juda katta muammolar turibdi. Bu muammolarni yechishda katta-katta qiyinchiliklarga duch kelinmokda. Asosiy kiyinchiliklar quyidagilardir:

1. 
   Genetik tadkikotlar uchun kuzatuvchi nikohni o‘zi belgilamaydi.
   
2. 
   Odam balog‘at yoshiga kech yetiladi.
   
3. 
   Kam avlod qoldiradi.
   
4. 
   Har xil nikohlardan tug‘ilgan avlodlarning o‘sishida bir xil sharoit yaratilmaydi.
   
5. 
   Shajara to‘liq tuzilmaganligi uchun irsiy kasalliklar hisobga olinmaydi.
   
6. 
   Xromosomalar sonining nisbat ko‘pligi (2n = 46) va ularni bir-biridan ajratishning murakkabligi.
   

Lekin bu noqulayliklarga qaramasdan hozirgi kunda odam genetikasi o‘zining quyidagi tekshirish usullari yordamida muhim masalalarni hal qilmoqda.

1.