Buxoro amirligi XIX asrning birinchi yarmida Buxoro Amir Haydar hukmronligi davrida

Buxoro amirligi XIX asrning birinchi yarmida Buxoro Amir Haydar hukmronligi davrida

8-sinf O’zbekiston tarixi fani darsligi asosida 18-mavzu

Amir Ma'sum Shohmurod vafot etgach, taxtga o'g'li Amir Haydar o'tirdi (1800-1826). Mahalliy hukmdorlar-beklar hamda yirik zodagonlar markaziy hokimiyatga qarshi yana kurash boshladilar.

Amir Haydar

Birinchi bo'lib, markaziy hokimiyatning o'lpon yig'uvchilari o'zboshimchaligidan norozi bo'lgan Marv turkmanlari 1800-yilda qo'zg'olon ko'tardilar. Amir Haydar bu qo'zg'olormiqattiqqo'llik bilan bostirdi. Biroq marvliklar 1804-yilda yana qo'zg'olon ko'tardilar.

Uning maqsadi Xiva xoni Eltuzar yordamida oliy hokimiyatni egallash edi.

Amir Haydar vohani suv bilan ta'minlab turgan Sultonobod to'g'onini buzdirib tashladi.

Turkmanlarning qolgan qismi esa Zarafshon daryosi vodiysiga ko'chirildi. Dinnosirbek esa oilasi va 100 nafar odamini olib Eronga qochib ketdi. 1800-yilda Qarshi viloyatida va Kattaqo'rg'onda ham xalq qo'zg'olonlari bo'ldi.

Doimiy urushlar fuqaro gardaniga har xil soliqlar solinishini va majburiyatlarni yukladi. Bu esa fuqarolarni xonavayron qildi.

Oqibatda, 1821-yili Miyonqolda ham qo'zg'olon ko'tarildi. Kattaqo'rg'on, Chelak, Yangiqo'rg'on qo'zg'olonchilar qo'liga o'tadi. Bu paytda Amir Haydar Xiva va Qo'qon xonlari hujumlarini qaytarish bilan ham band edi.

Qo'zg'olonchilar amirning inisi Isoqbekni o'zlariga amir qilib olib, Samarqandni yana qamal qiladilar va Karmanaga qarshi yurish boshlaydilar. Amir Haydar Xiva qo'shinining amirlik yerlaridan olib chiqib ketilishiga erishadi.

Amir Nasrullo hukmronligi

1826-yilda amirlik taxtiga Nasrullo (1826-1860) o'tirdi. U Amir Haydarning uchinchi o'g'li edi. Nasrullo qisqa vaqt ichida taxtga da'vo qilishi mumkin bo'lgan barcha avlodlarining bahridan o'tadi. Ularning uy-joylarini talash, oila a'zolarini esa tahqirlashni lashkarlar ixtiyoriga topshiradi.
Amir Nasrullo

Amir Nasrullo amirlik tarkibiga rasmangina kirgan bekliklarni yagona davlatga birlashtirish yo'lida qat'iyat bilan kurash olib bordi. U Buxoroda birinchi bor 40 mingga yaqin sarbozdan iborat muntazam piyoda qo'shin tuzdi.

U zamonaviy to'pchilar qismini tuzish niyatida chetdan to'p quyuvchi ustalarni, to'p quyish ilmiga o'rgatuvchi mutaxassislarni jalb etdi.

Amirlikning qurolli kuchlari

XVIII asrda amirlik qo'shini asosan otliq askarlardan iborat edi. Otliq qo'shin navkarlar va qoracherikdan tuzilgandi. Qo'shinlar to'p, qilich, pilta miltiq, nayza va o'q-yoy bilan qurollangan edi.

Ichki siyosat

Mang'it hukmdorlari ichki siyosatining asosiy maqsadi markaziy hokimiyatni mustahkamlash, xalq ommasini qattiq itoatda tutishdan iborat bo'lgan. Ayni paytda mang'it hukmdorlari yirik zodagonlarning nufuzini kamaytirishga imkon beruvchi tayanch kuchlarni vujudga keltirish siyosatini tutdilar.

Mang'it hukmdorlari ana shunday amaldor xizmatkorlar tabaqasini yarata oldilar.

Amir saroyida xizmat qiluvchi 300 ga yaqin yuqori amaldorlik lavozimi joriy etildi. Bundan tashqari, mang'it amirlari markazlashgan mutlaq hokimiyatni barpo etishni o'zlarining bosh vazifalaridan biri deb hisoblaganlar.

Amirlar mang'it qabilasidan bo'lganliklari uchun bu qabilani o'zlarining asosiy siyosiy va ijtimoiy tayanchlariga aylantirgan edilar. Davlat muassasalari asosan ulardan tashkil etilgan. Buxoro amirlari o'zbek qabilalari boshliqlarining o'z qabiladoshlariga ta'sirini juda yaxshi bilar edilar.

Amirlikda ayniqsa yahudiylarning ahvoli og'ir va ayanchli edi.

Garchand ular o'z diniy e'tiqodlarini saqlab qolgan, amirlikdagi deyarli butun savdo-sotiqni o'z qo'llariga olib, ma'lum ijtimoiy mavqega ega bo'lib olgan bo'lsalar-da, ularga nisbatan inson qadr-qimmatini tahqirlovchi, xo'rlovchi tartiblar joriy etilgan edi.