Barcha kasblar orasida o qituvchilik kasbi o’zgacha va muhim ijtimoiy ahamiyat kasb etadi. Zero, o'qituvchi yosh avlod qalbi kamolotining me'mori, yoshlarga ta’lim-tarbiya beruvchi insondir

Barcha kasblar orasida o qituvchilik kasbi o’zgacha va muhim ijtimoiy ahamiyat kasb etadi. Zero, o'qituvchi yosh avlod qalbi kamolotining me'mori, yoshlarga ta’lim-tarbiya beruvchi insondir. Bugungi kunda u voshlami g‘oyaviv - siyosiy jihatdan chiniqtirib tabiat, jamiyat, ijtimoiv hayot, tafakkur taraqqiyoti qonuniyatlarini o‘rgatadi, yoshlami mehnat faoiiyatiga tayyorlab, kasb-hunar sirlarini puxta egallashlarida ko‘maklashadi va jamiyat uchun muhim boigan ijtimoiy-iqtisodiy vaziyatlami hal etadi. Ana shu mas’uliyat o qituvchidan o‘z kasbining mohir ustasi boiishm, o quvchilarga tarbiyaviy ta’sir ko‘rsatib, ulaming qiziqishi, qobiliyati iste’dodi, e’tiqodi va amaliy ko‘nikmalarim hat tomonlama rivojlantirish yo‘llarmi izlab topadigan kasb egass boiishni talab etadi. Buning uchun doimo o'qituvchilammg kasbiy mahoratini, ko'nikma va malakalarini oshirib borish, ularga har tomonlama g"am xo‘rlik qilish, zarur shart - sharoitlar yaratish, kerakli moddiy va ilmiy - metodik hamda texnik yordam ko‘rsatish, o‘qituvchilaming ijodiy tashabbuskorligini mimtazam oshirib borishga ko'maklashish lozim.

Barcha qadriyatlaming mohiyatini eng oliy tuyg‘u - insonparvarlik tashkil etadi. Insonparvarlik - insonning sharafi, vijdoni va iymonining mahsuli. Insonparvarlik xayrixohlik, g‘amxo‘rlik, moddiv-ma’naviy madadga intilish tuyg‘usi, iymon va vijdon doirasida mehr-muruvvat ko‘rsatish.

Insonparvarlik deganimizda, ta’lim oluvchilarning dini, irqi, millati, ijtimoiy kelib chiqishidan qat’iy nazar, ularning barchasiga bir xil munosabatda bo‘lish tushuniladi. Har bir ta’lim oluvchiga insonparvarlik nuqtai nazaridan yondoshish darkor. 

Bolalarni seva olish, ularga o‘z ota-onalaridek mehribonlik ko‘rsata bilish, mohir pedagogning muhim insonparvarlik fazilatlaridan biridir. Pedagog har doim, hamma vaqt ta’lim oluvchilarga mehribonlik ko‘rsata olishi lozim. O‘z ta’lim oluvchisi to‘g‘risida, shoshma-shosharlik bilan xulosa chiqarmasligi kerak.

Ta’lim oluvchilar orasida o‘qituvchining “sevimli” yoki “yomon” ko‘radigan tarbiyalanuvchilarning bo‘lishi, o‘quvchilarda ustozga bo‘lgan hurmatni so‘ndiradi. Har qanday bo‘sh va past o‘zlashtiradigan, “tarbiyasi qiyin” ta’lim oluvchi bilan ishlaganda pedagog o‘quvchidagi bilinar bilinmas, lekin eng muhim ijobiy fazilatlarni topa olishi va undagi mavjud kamchiliklarni bartaraf etishda ulardan mohirlik bilan foydalanishi kerak.