Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

териси ва тишларидан кичик қўғирчоқлар ясар-
дилар. Бундай ғайриоддий жиноятни фақатгина
лўлилардан кўриш мумкин эди. Лекин бу вақтда
ҳеч қандай лўли йўқ эди, ҳудуднинг ҳеч қаерида
йўқ эди, улар бу ердан охирги марта декабрда ўт-
гандилар.
Лўлилар йўқлиги учун мавсумий италян деҳқон-
ларидан шубҳалана бошладилар. Тўғри, италянлар
ҳам йўқ эди, улар бундай эрта пайдо бўлмасдилар,
улар ёсуман теримига ёлланиш учун фақатгина
июнда келадилар, демак, бу италянлар ҳам эмас.
Ва ниҳоят, сартарошлар шубҳа остига олинди, ўл-
дирилган қизнинг сочларини топиш учун уларни
тинтув қилдилар. Фойдасиз. Кейин яҳудийлардан
шубҳа қилишди, кейин бенедикт монастирининг
ҳирси баланд монахларидан шубҳалангандай бў-
лишди - гарчи улар аллақачон етмишдан ошиб
кетган бўлсадар ҳам, кейин дистерионлар, кейин
франкмасонлар1, кейин жиннихонадаги жинни-
лар, кейин гўлахилар, кейин гадойлар ва ҳатто
ахлоқсиз зодагонлар, асосан, маркиз де Кабри-
дан шубҳаланишди, чунки у учинчи марта згйлан-
ганди, айтишларича, ертўлаларида айшу тараб-
1 Католик роҳиблар тариқати аъзолари 
(тарж.)

---

«Ифор>
235
га берилган католикча зиёфатлар ташкил қилар
ва бунда эрлик кучини ошириш учун бокиралар
қонини ичарди. Тўғри, аниқ ҳеч нарсани исбот
қилишга эришилмади. Ҳеч ким қотилликка гувоҳ
бўлмаган, мурданинг на кўйлаги, на сочларини
топдилар. Бир неча ҳафтадан кейин полиция лей-
тенанти терговни тўхтатди.
Июннинг ўртасида италянларнинг қўплари
оилалари билан ёсуман теримига ёлланиш уч}гн