Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

деган жойнинг ярим йўлида ўн беш ёшли қизнинг
яланғоч мурдаси топилди. У гарданига таёқ би-
лан уриб ўлдирилганди. Мурдани кўрган деҳқон
қўрқинчли топилдиқдан шундай даҳшатга туш-
дики, полиция лейтенантига титроқ овоз билан
хабар бераркан, гарчи, аслида у бундан даҳшат-
лироқ ҳодисани ҳеч қачон кўрмаганини айтмоқ-
чи бўлса-да, бундай гўзалликни ҳеч қачон кўрма-
ганини айтиб - сал бўлмаса ўзига шубҳа уйғотай
деди.
Қиз ҳақиқатда нафис гўзаллик билан ажра-
либ турарди. У тўқ қуюқ ва ширин, ғайриоддий
ёпишқоқ асални эслатувчи дабдабали аёллар ту-
рига мансуб эди. Бу аёллар бир нозик ҳаракат би-
лан, бир қайрилиб қараш билан, арқон айланиши
каби оҳиста ягона боқиш билан борлиқни эгал-
лайдилар ва бунда худди ўзлари эркакларнинг-
гина эмас, аёлларнинг ҳам қалби ва эҳтироси-
ни жалб этаётган тортиш кучини сезмаётгандек
гирдоб марказида хотиржам қоладилар. У бўлса
ёш эди, етилаётган чоғи эди, унинг мафтункор-
лиги ҳали камолга етмаганди. Унинг гўза^ қомати

---

234
Патрик Зюскинд
шакллари ҳали қаттиқ ва силлиқ эди, кўкраклари
таранг эди, унинг қалин қора сочлари билан қо-
планган текис юзи эса ҳали нафис Чизгиларини
ва қирраларининг сирли ноаниқлигини сақлаган-
ди. Айтганча, сочларининг ўзи йўқ эди. Қотил уни
кесиб олиб ўзи билан кўйлагини қандай олиб кет-
ган бўлса, шундай олиб кетганди.
Гумон лўлилардан эди. Аўлилардан ҳар нарса-
ни кутиш мумкин эди. Лўлилар, маълумки, эски
қўйлаклардан гиламлар тўқир, ёстиқларни одам-
ларнинг сочи билан тўлдирар, осилганларнинг