Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

йилгина, яна фақат ўн икки ой ўтса, манба куч-
га тўлади ва келиб уни эгаллаб, унинг тийиқсиз
ажралаётган ҳидини қўлга олади.
У девор бўйлаб ортида боғ жойлашган таниш
жойгача югуриб борди. Гарчи қиз аниқ боғда
эмас, уйда, ёпиқ деразалар ортидаги ҳужрада
бўлса ҳам, унинг ҳиди текис майин эпкин син-
гари эсиб турарди. Гренуй умуман жим турарди.
У биринчи сафаргидек гаранг ва маст бўлиб қол-
маганди. У беҳад севадиган, бир йилдан сўнг ўзи
билан олиб кетадиган маъшуқасини узоқдан ор-
зиқиб кузатаётган ошиқнинг бахтиёр ҳиссиётига
тўла эди. Аслида Гренуй, ҳеч қачон севгини ҳис
этмаган ва ҳеч қачон севги пайдо қилмаган бу
сўққабош кана, бу махлуқ, бу нокас махлуқ Гре-
нуй ўш а март кунида Граснинг шаҳар девори

---

«Ифор»
229
ёнида севарди ва ўз севгисидан ниҳоятда бахти-
ёр эди.
Тўғри, у инсонни, девор ортидаги уйдаги қизни
севмасди. У ифорни севарди. Фақат уни, бошқа
ҳеч нарсани эмас, ва уни гўё ўзининг бўлажак
ифоридек севарди. Бир йилдан сўнг унга эриша-
ди, у ўз ҳаёти билан шунга қасам ичди. Ва, бу
ўзига хос тантанавор ваъда ёки унаштирувни
якунлаб, ўзининг бўлғуси ҳидига садоқат сақлаш-
га онт ичиб, шодон кайфиятда онт ичган жойини
тарк этди ва Дю -Кур дарвозаси орқали шаҳарга
қайтди.
Тунда ўз кулбасида ётиб у яна бир бор хоти-
ралари оғушидан қизнинг ифорини чиқариб олди
- таш на истакка қарши тура олмади - унга син-
гиди, уни эркалади ва ўзини ҳам эркалашга изн
берди, уни ёнгинасида, шундай яқин, худди уй-
қудагидек ҳис қилди, гўё аллақачон унга, ўз ҳиди-