Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

178
Патрик Зюскинд
кейин яна бир-бирига диққат билан тикилганча
иккаласи ҳам қотиб қолдилар.
Гренуйни ҳаммадан ҳам ўзиринг ҳаҳиқатга
хилоф равишла рисоладагидек қўрингани ажаб-
лантирди. Маркиз ҳақ эди: унда ҳеч қандай
алоҳида хусусият йўқ эди - кўркам ҳам эм ас, ле-
кин унчалик бадбаш ара ҳам эмас: бўйи пастроқ,
бир оз ёнга қийшайган, юз ифодаси ёрқин эмас,
қисқаси, у бошқа минглаб одамлар каби кўри-
нарди. Агар энди у кўчада ю рса, бирор одам
ортига қайрилиб боқмайди. Агар, ойнадаги ж а-
ноб ва ойна олдида турган ўзи каби, бу учраган
кишидан бинафш адан бошқа ҳеч қандай ҳид
келмаётганини сезмаса, унинг ўзи ҳам энди йўл-
да учраган ўзига ўхш аган кўринишдаги бунақа
одамга эътибор бермаган бўларди.
Бор-йўғи ўн кун олдин деҳқонлар уни кўрибоқ
қий-чув кўтариб қочгандилар. Ўш анда у ўзини
ҳозиргидан бошқачароқ ҳис қилмаганди, ҳозир
эса, кўзларини юмаркан, ўзини ўшандагидан оз-
гина ҳам бошқача ҳис қилмасди. У танасини ўраб
турган ҳаводан нафас олди ва ёмон атирлар ҳи-
дини, барқутнинг, ўз туфлиларининг янги чарми
ҳидини туйди: ипак, упа, сурилган лаббўёқ, Потос
совунининг енгил ҳидини сезди. Ва бирданига
тушундики, на каптар ш ўрва, на шабадалатиш
жараёни уни рисоладаги одам қилгани йўқ, буни
ёлғиз ушбу урфдаги латта-путталар, соч турмаги
ва кичик косметик маккорлик бажарганди.
Кўзларини юмиб-очгач қўрдики, ойнадаги ж а-
ноб худди у жудаям жирканч эмаслигини билиш-
га белги бермоқчидек кўз қисди ва табассум сояси
унинг кармин билан бўялган лабларида қийшай-
ди. Ва Гренуй ҳам англадики, ойнадаги жаноб,
бу одамдай кийинган ниқобдаги, ҳидсиз қомат

---