Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

Фақат эндигина, одамлар уфунатидан аста-се-
кин йироқлашаркан, Гренуй бу қоришманинг бир
ушоғи бўлганини, ўн саккиз йил тинимсиз уни бу
қоришма момақалдироқ олдидаги бўғиқ ҳаводек
эзиб келганини тушунди. Шу пайтгача у дунё
шундай ва ундан беркиниш, ўз ичига яшириниш,
қочиш керак деб ўйларди. Лекин бу дунё эмас, бу
одамлар эди. Энди унга олам билан - бирор жон-
зот бўлмаган олам билан - сулҳ тузиш мумкин эди.
Ўз саёҳатининг учинчи кунида у Орлеаннинг
ўзига тортувчи ҳидлар майдонига тушиб қолди,
катта шаҳар яқинлигининг қандайдир белгилари
кўринишидан анча олдин Гренуй ҳавода одам ун-
сурлари тиғизлигини ҳис этди ва ўзининг даст-
лабки мақсадини ўзгартириш ва Орлеанни чет-

---

<Ифор»
145
лаб ўтишга қарор қидди. У одамлар даврасининг
оғир қўланса ҳидига ботиб ҳозиргина эга бўлган
озодлик нафасидан жудо бўлишни истамасди. У
катта айланма йўл билан борди, шаҳарни четлаб
ўтди, Шатонёф яқинида Луарега чиқди ва уни ке-
сиб ўтиб Сюллига йўл олди. Колбасалари Сюллига-
ча етди. У ўзига яна бир ўрам сотиб олди ва дарё
ўзанини тарк этиб мамлакат ичкарисигабурилди.
У нафақат шаҳарларни, балки қишлоқларни
ҳам четлаб ўтарди. У янада шаффофроқ, одам-
лардан янада узоқроқ ҳаводан сархушдай эди.
Фақатгина бирор емишнинг янги қисмини ғамлаб
олиш учун у қандайдир қишлоқ ёки ёлғиз овул-
га яқинлашар, нон сотиб олар ва яна ўрмонлар
ичра йўқоларди. Бир неча ҳафтадан кейин унга
ҳатто онда-сонда қишлоқ йўлларида учрайдиган
саёҳатчиларга дуч келиш ҳам ёқимсиз бўлиб қол-
ди, у баъзан пайдо бўлувчи ўтлоқдаги илк майса-