Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

муаттарлик ўш анда ўлдирган малласоч қизнинг
ҳиди эди. У оламда қайта топган бу муаттарлик
унинг кўзларини ҳузурли бахтиёр севинч ёшлари-
га тўлдирди - бунинг бўлмаслиги ҳам мумкинлиги
уни ўлгудай қўрқитганди.
Унинг боши айланарди, бир оз чайқалди ва де-
ворга суяниб олишига ва чуқурликка аста сирға-
либ тушишига тўғри келди. Ўш а ерда кучини
йиғар экан ва руҳига таскин бераркан, машъ-
ум ҳидни қисқа, хавфли нафаслар билан ичга
симира бошлади. Девор ортидаги бу ҳид гарчи
малласоч қизнинг ҳидига ж уда зЬсшаса ҳам, ай-
нан ўшанақа эмаслигини билди. Малласоч қиз-
дан ҳам худди шундай тараларди, бунга шубҳа
йўқ эди. Ўз ҳид билиш тасаввури билан Гренуй
бу қизни кўз олдида расмда кўргандек кўрарди.
У тинч ўтирмасди, балки ирғишлаб, сакрарди,
қизиб кетарди, кейин яна салқинларди, у аниқ
қандайдир ўйин ўйнардики, бунда тез ҳаракат
қилиш ва бир жойда қотиш керак эди, иккинчи
бир одам билан ўйнарди, унинг ҳиди эса аҳами-
ятсиз эди. Қизнинг танаси кўз қамаштирарлик
даражада оқ, кўзлари эса зангор эди. Унинг юз-
ларида, бўйинларида, кўкракларида сепкили бор

---

206
Патрик Зюскинд
эди... яъни - Гренуй лаҳзага димикди, сўнг бур-
ни билан кучлироқ нафас симирди ва Марэ кў-
часидаги қизнинг ҳиди ҳақидаги хотираларини
сиқиб чиқаришга ҳаракат қилди - яъни бу ердаги
қизнинг сўзнинг том маъносида ҳали қўкраклари
йўқ эди. Унинг кўкраклари эндигина бўртиб чиқа
бошлаганди. Унда чексиз нафис ва енгил ҳушбўй-
ли, сепкил босган, балки бор-йўғи бир неча кун,
балки бор-йўғи бир неча соат...ф ақат ҳозиргина