Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

137
― Карлайл келган бўлса керак, ёки Эсми келдимикан?... Ичимга кирган
титроқни боса олмай ўзимни койирдим. Аниқ Карлайл келган,
бошқасидан умид қилмаслигим керак.
― Уйингда вампир ўтирганини била туриб... — Жейкоб сўзларининг
қаттиқлигини текширмоқчидек тишининг орасидан вишиллади. — У ерга
қайтмоқчимисан?
Мен “Мерседес”дан кўз узсам уни йўқотиб қўядигандек:
— Албатта, — дедим.
Жейкобнинг кўзлари аламдан қисилиб кетди, у менинг хоинлигимдан
қаттиқ ранжиганди.
― Бу тузоқ эмаслигига ишончинг комилми? — сўради у оғир хўрсиниб.
― Албатта. Бу Карлайл дедим-ку, машинани уйга қайтар.
― Йўқ, — деди у қайсарлик билан.
― Жейк, ҳаммаси жойида бўлади...
― Йўқ. Ўзинг қайт, Белла... — уни бир умрга йўқотаётганимни ҳис қилиб
юрагим музлаб кетди. — Қулоқ сол, мен қайтиб бора олмайман, чунки у
ерда менинг душманим ўтирибди...
― Ҳозир замон ўзгарган-ку, қўйсанг-чи.
― Ҳозироқ Сэмга хабар бераман. Биз уларнинг ҳудудида қўлга
тушмаслигимиз керак. Хайр, Белла, жонинг омон қолишига умид
қиламан, — деди у ва машинадан сакраб тушиб югуриб кетди. Унинг
ортидан қичқиришга ҳам улгуролмай қолдим.
Жейкобга ноҳақлик қилдим деб пушаймондан ич-этимни еб бир лаҳза
ортидан қараб қолдим. Лекин бу ҳолат мени узоқ тутиб туролмади.
Дарҳол машинамни ўт олдириб, орқага қайтдим.
Дадам Гарри амакиникига кетган, уй қоп-қоронғу зулматга чўмганди.
Агар бу ростдан ҳам тузоқ бўлса-чи?
Қўлларим титраб, калитни бурадим. Қоп-қоронғу хонада яна кўзимга олов
кўрингандек бўлди. Шунда бирдан Жейкобнинг "Виктория изини
йўқотиш учун сувга тушиб кетган", дегани эсимга тушди. Демак, сувдаги
олов Викториянинг сочлари экан-да! Чироқни ёқа олмай даҳшатдан қотиб
қолдим. Агар Жейкоб билан Сэм вақтида етиб келмаганида... Қўлим
музлаб чироқни ёқа олмаган бўлсам-да, тўсатдан хона ёришиб кетди.
Чироқ нуридан кўзларим қамашиб, менинг келишимни кутиб турган
меҳмонга кўзим тушди.