Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

136
Бирдан ўзимни айбдор ҳис қилдим. Агар ўзимни қоядан ташламаганимда
ҳозир ҳаммани ташвишга қўймаган бўлардим. Сакрашга топган
вақтимни-чи...
Жейкобнинг уйига етиб келганимизни сезмай қолибман.
― Шу ерда ўтириб тур, — деди у мени креслога секин ўтқизаркан. —
Ҳозир сенга кийим топиб келаман.
Бир зумдан кейин Жейкоб бир қучоқ кулранг кийимларни олиб келиб
тиззамга ташлади.
― Сенга катта келса керагу, лекин топганим шу бўлди, — деди у ва мени
бемалол кийиниб олсин деб ташқарига йўл олди.
― Ме н уйга кетишим керак, — дедим зўрға ўрнимдан қимирлаб.
― Ҳозир. Мен машинангни олиб келай, кейин уйингга элтиб қўяман,
шундай дея Жейкоб шошиб чиқиб кетди.
― Шошма, — дедим унга. Лекин Жейкоб бармоғини лабига теккизиб
“жим”, деди ва қулоғини динг қилиб атрофга қулоқ сола бошлади.
― Оҳ, жин урсин, ― пишқирди у қаттиқ мушт егандек оғир нафас олиб.
Кейин дарров эшикни қайта ёпди ва машинани ўт олдира бошлади.
― Нима бўлди?
― Вампир,— деди у рулни бура туриб.
Бошим айланиб кўзим тиниб кетди.
― Қаердан билдинг?
― Унинг ҳидини сезяпман. Жин урсин! Ҳозир ҳужум қилсамми ёки
чалғитиб бу ердан олиб кетсамми? - шивирлади у ўзига-ўзи қоронғу
кўчани кўздан кечираркан. Кейин қўрқувдан тахтадек қотиб қолган менга
кўзи тушиб, — Майли, узоқроққа олиб кетамиз, — деди.
Кескин бурилган пикап чироқлари уйимиз атрофини ёритар экан, таниш
машинага кўзим тушди.
― Тўхта! ― қичқириб юбордим шошиб.
Қадрдон қора "Мерседес"ни кўзимни юмиб ҳам таний олардим. Бу
Карлайлнинг машинаси эди. Жейкоб гапимга қулоқ солмай, машинани
учириб кета бошлади.
― Тўхта! ― дедим, жон ҳолатда рулга ёпишиб. ― Қайтар, бу Виктория
эмас.
Мен қайтишим керак.
Жейкоб тормозни қаттиқ босганидан бошим билан машина ойнасига
урилдим.
― Нима? — сўради у менга даҳшат билан тикилиб.
― Бу Карлайлнинг машинаси. Калленлардан кимдир келган, кўнглим
сезиб турибди.
Қувончдан чақнаб кетган кўзларимга тикиларкан, Жейкоб безгак
тутгандек титрай бошлади.
― Жейк, ўзингни бос, тинчлан. Ҳеч қандай хавф-хатар йўқ, кўряпсанми?
― Ҳа, тинчланишим керак... ― оғир нафас олиб бошини эгди.