Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

128
— Чунки, Ефраим Блэк ота томондан бобокалоним бўлади, Квил Атеара
эса она томондан.
— Квил, дейсанми?
— Унинг бобосини айтяпман. Квил менга қариндош бўлади.
— Ота-боболаринг ким бўлгани шунчалик муҳимми?
— Чунки Ефраим ва Квил энг сўнгги тўдада ов қилишган. Ўғли эса
учинчи бўлган. Менда иккала авлоднинг қони бор. Менинг бошқа йўлим
бўлмаган ҳам.
Худди шунингдек, Квилнинг ҳам иложи йўқ, — жаҳли чиқди унинг.
― Ҳозирги ҳолатингда ижобий томонлар ҳам борми?
― Энг яхшиси тезлик.
― Мотоциклдан ҳам тезроқми?
― Нима десам экан... сенга тушунарли бўлиши учун айтсам, биз Лоранни
қувиб етдик. Унинг тезлиги сенга маълум.
Ростдан ҳам бўрилар вампирлардан кўра тезроқ югуриши мумкинлигини
тасаввур ҳам қила олмасдим. Калленлар югурганда уларни кўз илғамасди.
― Сен ҳам мен билмайдиган бирор воқеани гапириб бер. Масалан,
вампирлар ҳақида. Уларнинг олдида ўзингни қандай тутардинг,
қўрқмасмидинг?
― Йўқ, — дедим ютиниб.
У менинг жавобимдан ўйланиб қолди.
― Қонсўраринг нега Жеймсни ўлдирганди? — деди у кутилмаганда.
― Жеймс мени ўлдирмоқчи бўлганди. Бу у учун бир ўйин эди. Лекин бу
ўйинда у ютқазди. Эсингдами, ўтган йили баҳорда Финиксда касалхонада
ётгандим.
Жейкобнинг нафаси ичига тушиб кетди.
― Сенга шунчалик яқин келганмиди? — деди у.
― Жуда-жуда яқин, — дедим қўлимдаги чандиқни ишқаб.
Жейкоб буни сезмай қолмади.
― Нима бу? ― деди у чандиқни кўзига яқинлаштириб, кейин бирдан оҳ
уриб юборди.
― Тўғри ўйладинг, ― дедим мен. ― Жеймс мени тишлаб олганди.
Аввалига унинг ранги кўкариб кетди, кейин менга қараб қотиб қолди.
― Агар у сени тишлаган бўлса... Сен нега унда...
― Эдвард икки марта ҳаётимни сақлаб қолган, — шивирладим. — У
жароҳатдан сўлакни сўриб ташлаганди, худди илон заҳрини сўргандек...
— ич-ичимдан соғинч исён қилиб,
икки букчайиб қолдим.
Лекин нафақат мен, балки Жейкоб ҳам титраб кетди. У тўсатдан безгак
тутгандек қалтирай бошлади, унинг кучидан ҳатто машина ҳам қимирлаб
кетди.
― Секинроқ, Жейк, ўзингни бос, тинчлан.
― Ҳа, мана... тинчландим, — деди у оғир нафас олиб. Бир оздан кейин
унинг фақат қўллари титрарди.