Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

67
Уни эслашим билан юрагим иккига бўлингандек зирқирай бошлади.
Фақат ўша жойда унинг овозини эшитишим мумкин!
― Нимани ўйлаяпсан? — сўради Жейкоб хаёлларимни тумандек
тарқатиб.
― Шунчаки... — дедим эҳтиёткорлик билан. — Ўрмонда сайр қилиб
юрганимда шундай бир жой топдимки, ҳалиги... Хуллас, кичкина жилғаси
ҳам бор, гулзор, ер юзидаги энг чиройли жой деса ҳам бўлади... Лекин
уни бир ўзим топа олмасам керак. Яна топиш учун бир-икки марта
қидириб кўриш лозим.
― Компас ёки харитадан фойдаланишимиз мумкин, — деди Жейкоб
ҳозиржавоблик билан. — Қаердан қидиришни биласанми?
― Ҳа, бир юз ўнинчи шоссе тугаган жойдан.
― Яхши. Демак, топишимиз қийин бўлмайди.
Жейкоб ҳар қандай саргузаштларга, ҳатто энг қалтис таклифларимга ҳам
доим шай эди.
Шундай қилиб, шанба куни мен оёғимга қалин пойабзал кийиб, харитани
рюкзагимга солиб, Ла-Пушга йўл олдим.
Жейкоб мен боргунча дадасига сайрга чиқаётганимиз ҳақида айтиб
қўйибди.
Бу гап дадамнинг қулоғига етса нима бўлади деб қўрқиб кетдим, чунки
шу кунларда катта айиқ ҳақидаги гаплар роса болалаганди.
― Балки ҳамманинг оғзида юрган катта айиқни учратармиз, — ёлғондан
овозига ваҳимали тус берди Жейкоб.
Билли амаки ҳам дадамга ўхшаб қўрқиб кетса керак деб ўйлагандим,
лекин у ўғлининг устидан кулди.
― Ҳар эҳтимолга қарши, бир идишда асал олинглар.
Жейкоб баттар кулди:
― Белла, пойабзалинг бақувватми? Бир идиш асал айиқнинг оғзига юқ
ҳам бўлмайди!
― Сендан тезроқ югурсам керак, дедим Билли амакининг олдида хижолат
бўлиб.
― Ростданми? ― ёлғондан ҳайратланиб мени калака қила бошлади у,
кейин харитани ўраб қўйнига тиқди-да, “Кетдик”, деди.
― Яхши дам олинглар, — деди Билли амаки пинагини бузмай.
Назаримда Билли амаки билан яшаш дадам билан яшашдан кўра осонроқ
туюлиб, Жейкобга ҳавасим келди.
Катта йўл тугаб, сайёҳлар йўлаги бошланганда, юрагим орзиқиб кетди. Бу
ерларда бўлмаганимга анча бўлди. Бошим айлангандек қалқиб кетдим.
Балки унинг овозини эшитсам, тузалиб қоларман. Жейкоб компасни
тўғрилаб, қайси томонга йўл олишимизни топди ва йўл бошлади. Мен
унинг ортидан қолмасликка
ҳаракат қилсам-да, барибир унга етишим
қийин эди. Лекин Жейкоб шикоят қилмасди. Ўтган гал сайр қилган
жойларимни эсламасликка ҳаракат қилиб, ўрмондаги дарахтларни томоша
қилиб борардим. Жейкоб ҳеч бир қийинчиликсиз ўрмонни ёриб ўтар, узун
қўллари билан йўл очаркан, аллақандай мусиқани ҳуштак қилиб чалиб