Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

19
Хўш? Энг ёмон вазият улар бинт топа олмасликлари мумкин эди. Агар
устинга бир тўда ликопча тушиб кетиб синган тақдирда, сени нима
кутиши мумкин эди?
Улар сени касалхонага олиб боргунча, бор-йўғи машина кабинасини қонга
белашинг мумкин эди! Майк Ньютон, жароҳатингни докторлар тиккунча,
қўлингдан ушлаб туриши мумкин эди... Лекин у жонингга қасд қилмасди!
Буларга ҳам сен айбдормисан? Бўлган воқеаларнинг ҳаммаси ўзимдан
қаттиқроқ нафратланишимга сабаб бўляпти.
― Жин урсин, бизнинг муносабатимизга Майк Ньютоннинг нима алоқаси
бор? ― энди менинг ҳам жаҳлим чиқди.
― Чунки у сенга мендан кўра муносиброқ жуфт бўла оларди! Мана нима
учун Майкни аралаштиряпман, тушундингми?
― Ундан кўра ўлганим яхши. Сендан бошқа ҳеч ким керак эмас менга!
― Илтимос, фожиа ясашни бас қил!
― Унда кулгули гапларни гапирма!
У жавоб бермади, лекин ўжарлик билан нигоҳини йўлга қаратди.
Мен ич-этимни еб, бугунги воқеани ижобий ҳал этиш йўлларини
излардим.
Машина уйим ёнида тўхтаганда ҳам миямга тузукроқ фикр келмади. У
моторни ўчирса ҳам, рулдан қўлини олмади.
― Бугун қоласанми? ― сўрадим қўрқа-писа.
― Уйга боришим керак.
Уни шу аҳволда кетишини истамасдим.
― Туғилган куним ҳаққи, — илтимос қилдим рад эта олмаслигини билиб.
― Нима хоҳлашингни ўзинг ҳам билмайсан-а! Гоҳ одамлар туғилган
кунингни унутишларини истайсан, гоҳида эса ўзинг эслатиб турасан!
Жиддий гапираётган бўлсада, овози олдингидан кўра бир оз юмшаганини
кўриб, енгил тортдим.
― Яхши, — дедим гапни чўзиш учун. — Ҳамма унутса ҳам, сен
унутмаслигингни истайман. Хонамда учрашамиз, дедим ва совғаларни
олиб машинадан тушдим.
― Совғаларни олмаслигинг керак, — деди у қовоғини очмай.
― Агар олишни истасам-чи?
― Ололмайсан. Чунки Карлайл билан Эсми совғага пул сарфлашган! Сен
бунга тоқат қила олмасдинг-ку! ― пичингни давом эттирди у.
― Бир амаллаб чидарман...
Мен бир қўлимда совғалар билан зўрға эшикни ёпдим. Шу заҳоти Эдвард
қаршимда пайдо бўлди.
― Кел, ёрдам бераман, — у қўлимдагиларни оларкан. — Хонангда
бўламан, деди қовоғини очмай.
Мен яширинча мамнун жилмайдим ва "раҳмат" дедим.
― Туғилган кунинг билан! ― деди Эдвард ва тезгина энгашиб бўса олди,
мен бўйнига қўл ташлашга улгурмасимдан ўзини тортди. Мен яхши