Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

129
― Тузукмисан?
― Бир оз ўтди, яна бирор нарса ҳақида гапир. Бошқа нарсалар ҳақда
ўйлашим керак.
― Нималарни билмоқчисан?
― Фарқи йўқ, — деди у ўзини қўлга олгач, кўзларини очаркан. —
Уларнинг ғайритабиий хусусиятлари ҳақида. Калленларнинг яна қайси
бири ғаройиб қобилиятга эга эди? Масалан, фикрни ўқишга ўхшаган
хусусиятларни айтяпман.
Мен бир нафас иккиланиб турдим. Жейкоб буни шунчаки қизиқиш учун
сўрамаяпти, балки рақибини яхшироқ ўрганиш мақсадида сўраяпти.
Умуман олганда билган нарсаларимни яширишдан нима фойда. Энди
улар кетгандан кейин бунинг аҳамияти йўқ. Айтсам, Жейкобни бир оз
чалғитиш учун фойдаси тегиши мумкин. Агар у ҳам назоратни бой берса,
Эмилининг аҳволига тушишим ҳеч гапмас. Хаёлимдан ўтган гапдан
аъзойи баданимга чумоли ўрмалагандек бўлди.
― Жаспер атрофдагиларнинг руҳиятига таъсир эта оларди. Салбий
маънода эмас, шунчаки одамларни тинчлантира оларди. Элис эса
бўладиган воқеаларни олдиндан кўра оларди. Келажакни кўрарди-ю,
лекин аниқ эмас. У одамзотнинг ўзи ўзгартира олиши мумкин бўлган
нарсаларнигина кўрарди. Масалан, у менинг ўлаётганимни кўрган...
Кейин улардан бирига айланганимни ҳам кўрган. Лекин булар амалга
ошмади. Баъзилари эса умуман амалга ошмайди, — бошим айланиб,
гапира олмай қолдим.
Жейкоб анча ўзига келиб олди.
― Нега бундай қиляпсан? ― сўради у иккала қўлимни кўксимга
қовуштириб олганимга ишора қилиб, қўлимдан тортаркан. — Қаттиқ хафа
бўлсанг доим шундай қиласан.
― Нега?
― Улар ҳақида ўйлаш менга азоб беради, ― шивирладим. ― Ҳаво
етишмаётгандек ва минг бўлакка бўлиниб кетаётгандек ҳис қиламан
ўзимни.
Бу гапларни Жейкобга айтганимга ўзим ҳайрон қолдим. Энди ўртамизда
сир қолмади.
У меҳрибонлик билан сочимни силади.
― Ҳаммаси яхши, Белла, тинчлан. Бошқа бу ҳақда сўрамайман, кечир
мени.
― Ҳечқиси йўқ, доим шундай бўлади, сенинг айбинг йўқ.
― Биз икки ярим бир бутунмиз, — ғамгин жилмайди Жейкоб. Иккаламиз
ҳам чил-чил бўлган қалбимиз бўлакларини ямай олмаймиз.
― Афсус...
― Лекин бир-биримизга далда бўла оламиз, ― деди у ўзини
овутмоқчидек.
― Тўғри, ― дедим мен ҳам анча тинчланиб.