Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

118
кескин ўгирилганда, Жейкоб бир сакраб мени тўсиб туриб олди. Шундан
кейин бошланди...
― Тўғри, ҳимоя қил уни! — ўкирди Пол ва худди безгак тутгандек қаттиқ
қалтираб, тўрт оёқлаб ерга чўккалади.
Сэм билан Жаред бир овоздан "Пол!" деб қичқириб юборишди, лекин
йигитнинг танаси тўқ кулранг тук билан қопланиб улгурганди. Кулранг
бўрининг ғазабдан қутурган кўзлари менга тикилди. Кутилмаганда
Жейкоб мени ташлаб, у томон югурди. Югура туриб у ҳам қаттиқ ток
ургандек тўлқинланиб ўкирди ва у ҳам... бўрига айланди! Бир лаҳзада
қадрдон дўстимдан тўқ жигаррангли маҳлуққа айланган Жейкоб кулранг
рақибига ташланди. Ортида ваҳима билан "Жейкоб!" деб қичқирганча
қолавердим.
― Белла, жойингдан қимирлама! — буюрди Сэм.
Жанг қилаётган бўриларнинг ўкиришидан унинг овози зўрға эшитилди.
Жейкоб Полдан кўра каттароқ ва кучлироқ эди, рақибини қайта-қайта
кўтариб отиб, дарахт остига думалатиб ташлади.
― Уни Эмилининг ёнига олиб боринглар, ― буюрди Сэм жангни завқ
билан томоша қилиб турган йигитларга.
Кейин бўриларнинг ўртасига тушиб, Полни нари сурди, уларни ажрата
олмагач, ўзи ҳам титраганча ўрмон томон югурди, у дарахтлар орасига
кириб кўздан ғойиб бўлганидан кейин кўп ўтмай жанг овози тинди.
Йигитлардан бири кулиб юборди. Мен унга анқайиб қарадим, у эса
бепарво оҳангда "Бунақасини ҳар куни кўравермайсан", деди ишшайиб.
― Мен эса кўраман, — деди Жаред деган бола. — Худонинг берган куни
кўраман.
Шундай дея ерда ётган оқ мато парчасини қўлига олди.
― Бурдалаб ташлабди, Билли "Бу охиргиси", деганди. Энди Жейкоб
оёқяланг юришига тўғри келади.
― Сэмнинг оёқ кийимларини олиб, қолган нарсаларни ахлатга ташласанг
ҳам бўлади.
Эмбри тезда Сэм ҳозиргина кўздан йўқолган томондан унинг
бошмоқларини кўтариб келди. Жаред эса кийим парчаларини териб бир
жойга тўплади. Тўсатдан уларнинг эсига тушдим, шекилли, менга
бошдан-оёқ назар ташлашди.
― Ҳой, ҳушинг жойидами? Ранги-рўйингга қараганда, ҳозир йиқилиб
тушадиганга ўхшайсан.
― Ундай эмас, ― дедим зўрға тилим айланиб.
― Кўринишинг яхши эмас, балки ўтирарсан...
― Яхши, ― дедим. Кейин шу буйруқни кутиб тургандек ерга қуладим ва
бошимни кўтара олмай қолдим.
― Жейк бизни огоҳлантириши керак эди, ― тўнғиллади Эмбри. Бу ерга
дугонасини олиб келганидан кейин нима бўлишини билиши лозим эди.
― Сенга гапиришни қўйса... оғзингга келганини валдирайверасан, қойил!
― деди Жаред ҳамроҳини койиб.