Zbekiston respublikasi oliy va o ‗ rta maxsus ta`lim vazirligi

Gulu  giyoh  she`rlar  ular

, 

yalpiz  she`rlar

, 

rayhon 

she`rlar ular

. Shunchalar orom, huzur, farah oladiki, u bu gulu giyohlar-sanamlar 

quchog‗ida,  bu  dov-daraxtlar,  do‗st-qadrdonlar  bag‗rida,  she`r  mi  bu, 

qizg‗aldoqmi; qizg‗aldoqmi, she`r mi bu  – sezmay qolasiz, unutasiz, shoir bo‗lib 

qolasiz  siz  ham  bir  fursat.  Tabiatni  bunchalar  sevgan,  undagi  har  bir 

tiriklik,nabototni  jonidek  alqagan-suygan  va  bu  suyumlarida  chin-samimiy 

bo‗lgan,  soxtalikdan  asar  ham  yo‗q  bo‗lgan  shoirni  jahon  adabiyoti  ham  hali 

ko‗rmagan bo‗lsa ne ajab. Balki u jahon adabiyotiga shunday sozi-ovozi bilan kirib 

borar. 

  

Ammo  bunday  mehr  unda  qayoqdan?  Qayoqdan,  qaysi  buloq,  qaysi  zilol 

chashmadan undagi buncha-lar sof, beg‗ubor, cheksiz muhabbat, tuganmas sevgi? 

Hech  shubha  yo‗qki,  ona  xalqimizning  o‗zidan,  shu  bag‗ri  keng,  tabiat  oshig‗i, 

mehmondo‗st,tanti,  sodda,  sahiy,  insonparvar,  odamparvar  o‗zbegimiz-dan!  Ona 

xalqidan  olgan  u  ularning  barin.  O‗zingdan  qo‗ymasin,  xalqim,  o‗zingdan,  deb 

aytishlari  bejiz  emas-da,  bejiz  emas.  Shoir  bu  bokira  tuyg‗ularining  tagida  shu 

onajon xalqi turganini biladi. Ularning barchasining bosh sababchisi xalqining o‗zi 

ekanligiga u ro‗y-rost imon keltirgan. U o‗zimizning tandir nonimizni, tandirimizni 

hech narsaga alishmaydi. Bedapoyamizda shunaqangi rohat tuyadiki... O‗taversin 

boshqa  hammasi!  Parijiyu  Rumosi,  Londonu  Tokiosi.  O‗zimizga  taalluqli, 

o‗zimizniki  bo‗lgan  barcha  ezgu  hilqatlarni  tengsiz  va  muqaddas  biladi  shoir. 

Lekin  ularning  ichida  ham  eng  ardoqlisi  bor,  eng  suyugi,eng  buyugi  bor:  albatta, 

bu – Vatan, vatan timsolidagi O‗ZBEK – shu el, shu xalq, shu millat. Shu bois: 

Ozod yurtda, obod yurtda bor kelajak, 

Hur o‗lkaga mudom yo‗ldosh, yor kelajak. 

Hali ne-ne Alpomishlar tug‗ilajak, 

Baxting boshga gultoj endi, O‗zbekmomo. 

deydi buyuk orzu-iftixor bilan.  

---

323 

 

 Biz  ushbu  bahor  ayyomida  shunday  she`r  lar,  shunday  dil  izhorlari  sohibi 

bo‗lgan, chindan-da buyuk insonni, xalqimizning shunday aziz, e`zozli farzandini 

sharafladik, xotirini yod, ruhini shod etdik. Aniqki, bugun ham uning ruhi qoshida 

lolaqizg‗aldoqlar  yana  bir  o‗zgacha  rang  olib  yashnadi,  yalpizu  rayhonlari 

o‗zgacha bo‗y taratdi,tebranib qo‗ydi, do‗sti do‗lana yana bir ―Do‗lana‖ni esladi. 

Zotan, ular shoir qalbidan, shoir esa xalq qalbidan ruh olgan, qanot bog‗lagan. Ruh 

esa bezavol, hamishalik parvoz uning hayoti. Shubha yo‗qki, bugun bizning ham 

ruhimiz yangilandi, tozardi, yana bir pog‗ona yuksaldi, qanotlandi.  

  

O‗z  she`r  iyati,  so‗zi  bilan  shunday  ruhoniy  lahzalarni  tuhfa  etgan 

shoirimizga,  Muhammad  Yusufga,  shunday  shoirini  tarbiyalagan  elimizga,  uning 

dili, tiliga ta‘zim qilmay bo‗ladimi?! Ming bora ta‘zim! 

  

 

 

Ta`zim Sizga, ey do‗sti sodiq, mehridaryo xalq, 

  

 

 

Buyuk farzandlar-la bag‗ring to‗liqdir. 

  

 

 

Ozod yurtda osmon bo‗l-u, quyosh kabi balq, 

  

 

 

Ki sening yo‗ling oq,ezgu, qutlug‗dir!