Ўзбекистон республикаси олий ва ўрта махсус таълим вазирлиги тошкент кимѐ-технология институти

амир ул-умаро – ҳарбий ишларни бошқарган 
бантак – қул 
бий – уруғ ва қабила оқсоқоли 
бухорхудот – Бухоро маҳаллий ҳукмдорлари, йирик ер соҳиблари 
вазир ул-вузаро – улуғ вазир 
вақф – масжид, мадраса ва муқаддас жойлар учун ажратилган мулк бўлиб, улар 
солиқдан озод этилган. 
вағн – ибодатхона 
вағнпат – коҳин, ибодатхона руҳонийси 
вағнзе – ибодатхона тасарруфидаги ер ва мулклар. 
гувокор – савдогар 
девон ад-дар – кенгаш, у ўз навбатида учга бўлинган. 
доя – чўри 
деҳқон – ―қишлоқ ҳокими‖, заминдор 
жизя – жон солиғи; ғайридинлардан олинадиган жонбош солиғи; 
ихшид – вилоят ҳокими, хон ѐки амир авлодлари 
иқта – давлат ерлари халифа томонидан ҳарбий йўлбошчилар ва амалдорларга умр 
бўйи ѐки меросийлик тариқасида берилган. 
кадивар – йирик заминдорга муте қишлоқ аҳолиси 
кашоварз – зироаткор 
корикор – хизматкор 
кўшк – истеҳкомли баланд қўрғон 
мулк – хусусий ер эгаларига қарашли ерлар 
муфатиҳ – вақф ишларини амалга оширувчи шахс 
наф – илк ўрта асрларда Суғдда шаҳар ва қишлоқ аҳолиси шундай номланган. 
озод – мулкдор 
озодкор – шаҳар ҳунарманди 
тудун – турк хоқонлигининг вилоят ҳокимликларидаги вакили 
Уммавийлар – араб халифалари сулоласи (661-750 йй.). Асосчиси маккалик йирик 
савдогар ва қурайшийлар зодагони Абу Сўфѐннинг ўғли Муовиядир. Муовия 
халифа Али ҳокимиятини тан олишдан бош тортиб, Дамашқда ўзини халифа деб 
эълон қилган. 
ушр – мусулмон мамлакатларида натура шаклида ундирилган солиқ. Ушр солиғи 
ҳар йили деҳқончилик, чорвачилик, балиқчилик маҳсулотлари ва бошқалардан 
олинган. 
хирож – ер солиғи; Яқин ва Ўрта Шарқ мамлакатларида, жумладан, Ўрта Осиѐда 
давлат томонидан ундирилган ер солиғи. Хирож Ўрта Осиѐда VII асрда араблар 
томонидан жорий қилинган; ҳосилнинг 20-25% ҳисобида олинадиган қишлоқ 
хўжалик солиғи;