Ўзбекистон миллий университети ҳузуридаги илмий даражалар берувчи dsc

Бешинчидан, жамиятнинг турли ижтимоий гуруҳ, синф, тоифа ва 
қатламлари ўзлигини англаш ва маънавий эҳтиѐжларини қондиришда: 1) 
фольклор санъатига халқ маънавий талаб-эҳтиѐжларини аниқлашга доир 
илмий тадқиқот ишлари сифатини ошириш ва кўламини кенгайтириш; 2) 
фольклорнинг шахс миллий ғурури ривожланишига таъсирини ошириш учун 
таълим-тарбия, тарғибот-ташвиқот институционал тизими интеграциясини 
кучайтириш; 3) фольклор санъатидаги миллий ва умуминсоний гуманистик 
ғояларни уйғунлаштириш асосида, уларнинг замонавий шаклларини ижод 
қилиш; 4) фольклорда миллий ғурур мавзусининг тарихий манбаларини 
ўрганиш асосида, уни ижодий ривожлантириб, илгари сурилган ғояларни 
авлодлар онгига сингдириш; 5) шахс миллий ғурурини шакллантириш ва 
ривожлантиришда, унинг этноэгоистик инстинктлари кучайиб, миллий 
мутаассиблик, калондимоғлик кайфиятлари вужудга келиши олдини олиш 
масалаларига алоҳида эътибор қаратиш зарур. 
Олтинчидан, фольклор санъати вужудга келган глобал маънавий 
тангликни бартараф қилиш ва этикологик инқироздан чиқишнинг муҳим 
субъектив омили ҳисобланади. Шунинг учун: 1) фольклор санъатида 
маънавий муаммоларнинг кўтариб чиқилиши, истисносиз, барча ижтимоий-
сиѐсий ва гуманитар фан тадқиқотчилари диққат-эътибори марказига 
қўйилиши; 2) ҳар қандай таълим-тарбия институтлари объекти шахс 
бўлганлигидан, унинг миллий ғурури масаласида маргиналлашишига йўл 
қўймаслик; 3) ижтимоий фаолиятнинг махсус тури бўлган фольклор
ижодкорлиги ва ижрочилиги маҳоратида шахс миллий ғурури ўзига хос 
тарзда намоѐн бўлиб, уни халққа трансформация қилиш; 4) халқни фольклор 
санъатининг фаол ижодкори ва “истеъмолчиси”га айлантириш; 5) фольклор 
маънавий таълим-тарбиянинг нисбатан мустақил йўналиши бўлиб, ўзига хос 
педагогик-дидактик ѐндашувлар технологиясини яратишни тақозо қилади.
Еттинчидан, фольклорнинг шахс миллий ғурури шаклланишига 
таъсирини ижтимоий фалсафа тарихи йўналишида таҳлил қилиш: 1) 
фольклорнинг 
онтологик, 
гносеологик, 
методологик, 
аксиологик, 
праксиологик ва бошқа педагогик-дидактик функцияларини комплекс-
системали ўрганиш; 2) фольклорнинг бошқа санъат турлари каби инсон ақл-
заковати, тафаккур тарзи, руҳий ҳолати, интеллектуал салоҳияти натижасида 
вужудга келадиган ижтимоий феноменлигини эътироф этиш; 3) фольклор 
бадиий образлари характеридаги динамик ўзгаришнинг шахс ва жамият 
тарихий давр эҳтиѐжлари, манфаатларига мослиги; 4) фольклорнинг 
ижтимоий борлиқ конкрет-тарихий тажрибасини бадиий образлар орқали 
ифодалаши, тараққиѐти қонуниятларини акс эттириши ва идеалларини 
яратиш имконияти; 5) фольклор санъатининг шахс миллий ғурурини 

---

20 
шакллантириши инсоният ижтимоий-амалий фаолияти бўлиб, маънавий 
таълим-тарбия орқали “моддийлашади” ва аҳамиятини намоѐн қилади. 
*Изоҳ: диссертациянинг ҳар бир параграфи ва боблари охирида, кўрилган 
масала юзасидан назарий хулосалар, методологик тавсиялар, амалий таклиф-
мулоҳазалар берилганлиги эътиборга олиниб, хулоса ихчамлаштирилди.