Ўзбекистон бадиий академияси камолиддин бехзод номидаги миллий рассомлик ва дизайн институти

Ургут ва Бойсун дўппилари ўзининг бадиий диди ва қизиқарлилиги 
билан характерли. Бойсун дўппилари думалоқ “пилтадўзи” қобирғасимон 
сиртга эгадир. Кашта нақшлари геометрик зинасимон шаклга эга бўлиб, 
нақшлари ҳажм жиҳатдан катта ва бир нечта бурчакли ва ёрқин ранглардан 
иборат бўлган. Ургут эркаклар дўппилари қора баъзида эса сиёҳранг фонда 
тикилган. Улар 4 хил ёрқин нақшлар билан безатилиб, мустаҳкам кўринишга 
эгадир. 
Тошкент мактаби дўппидўзлик санъатида 1940 йилларда катта ўринни 
эгаллаб, асосий услуб ва турларининг шаклланиши билан аҳамиятлидир. 
Тошкент дўппилари ўзининг турли услуби ва турлари билан ажралиб, шаҳар 
аҳолисининг мураккаб этник таркиби билан боғлиқ эди. Тошкент 
усталарининг 
яратган 
дўппилари 
ўзининг 
чуқур 
эмоционаллиги, 
жарангдорлиги, нақшлардаги нозиклик ва ранг-баранглиги билан ажралиб 
туради. Баъзида Тошкент дўппилари “чакматур” техникасида ҳам тикилиб, 
фон қисми майда нуқталардан иборат бўлган. Улар панжара нақшини ташкил 
қилади. Нуқталар оқ рангли иплардан тикилган. Кейинчалик бу нуқталар фон 
бўйлаб тарқалиб, нақшлар орасидаги бўшлиқ панжара билан тўлдирилган.
Кенг тарқалган “чаманда гул” нақшидаги гул новдаларида кўп 
ҳолларда яшил ва мовий қушлар тасвирланарди. 1940 йилларда Тошкент 
дўппиларидан “қизил гул” кенг тарқалиб, “чаманда гул” дўпписи билан 
Богословская И., Левтеева Л. Нақшин дўппилар сеҳри. Санъат. 1999. №1. 36-бет. 

---

48 
стилистик умумийликка эга бўлган. У ўзининг қуюқ, жарангдор ва кескин 
колорити билан ажралиб туради.
Шунингдек, Тошкент дўппиларида “бисер”ли дўппилар ҳам тарқалиб 
уларнинг ҳар бўлимида шартли гулдасталар нақши бўлиб, гулли нақш 
элементини ҳосил қилади. Асосан юмшоқ бахмал устига шартли услубда 
гулдаста рангли иплар билан кашталанган ёки бисерда бўртмали қилиб
безатилган.